Oudejaarsavond 2020       PG De Open Hof ~ Oud-Beijerland

 

uit de Bijbel: Psalm 37: 1-9 

 

Erger je niet aan slechte mensen,

wees niet jaloers op wie kwaad doen,

zij verdorren snel als gras,

zij verwelken als het jonge groen.

Vertrouw op de HEER en doe het goede,

bewoon het land en leef er veilig.

Zoek je geluk bij de HEER,

hij zal geven wat je hart verlangt.

Leg je leven in de handen van de HEER,

vertrouw op hem, hij zal dit voor je doen:

het recht zal dagen als het morgenlicht,

de gerechtigheid stralen als de middagzon.

Blijf kalm en wacht op de HEER,

erger je niet aan wie slaagt in het leven,

aan wie met listen te werk gaat.

Wind je niet op, laat je woede varen,

erger je niet, dat brengt maar onheil.

Slechte mensen worden verdelgd,

wie hopen op de HEER, zullen het land bezitten.

 

Gebed om kalmte, toegeschreven aan Reinhold Niebuhr

 

God, schenk mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen;

Schenk mij de moed om te veranderen wat in mijn vermogen ligt.

En God, schenk mij de wijsheid om het verschil tussen deze twee te zien.

Leer me om één dag tegelijk te leven;

en om van één moment tegelijk te genieten;

Leer me om in moeilijke tijden vol te houden

en te zien hoe ik ook dan bij u vrede kan vinden;

Leer me om deze onaffe wereld, te nemen zoals die is – net als Hij deed,

en te accepteren dat die niet is zoals ik haar zou willen;

Leer me ervaren dat u de rust geeft die ik nodig heb;

en erop te vertrouwen dat ik mij aan U kan overgeven.

Leer me dat ik het waard ben om in dit leven gelukkig te zijn

en te geloven dat ik overgelukkig zal zijn met U in de eeuwigheid. Amen.

 

In deze stilte (Sela)

Geef ons uw vrede, in deze stilte, breng onze onrust tot rust.

Geef ons uw vreugde, in deze stilte, breng onze onrust tot rust.

Geef ons uw zegen, in deze stilte, breng onze onrust tot rust.

 


 

een enkel woord ter overweging

 

Tien maanden geleden hadden we nog geen idee. Op zondag 1 maart zeiden we nog tegen elkaar dat het een hand geven na de dienst niet per se hoefde. Zondag 15 maart was de kerk gesloten. De eerste mensen in onze directe omgeving werden ziek; er was dat grote verdriet om de eenzaamheid van ouders en grootouders in verpleeghuizen, het stille afscheid moeten nemen, mensen die we, straks als alles weer gewoon is, niet meer zullen zien op hun vaste plekje hier in de kerk. Veel ging er níet door of was zo heel anders, de CITO, de eerste schooldag, de examens, het zoveel jarig jubileum, een verjaardag… daar zijn we verdrietig om geweest, en nog.

Na de eerste verlamming vlamde in al die onzekerheid nieuwe energie op, zachtheid, hoop, oog voor elkaar. Na die 15e maart heeft in De Open Hof steeds de lofzang geklonken. En het heeft hier niet ontbroken aan bemoedigende woorden, aan gebed voor elkaar en onze wereld, aan lijntjes naar elkaar toe.

Deze weken wordt er opnieuw een groot beroep gedaan op onze draagkracht. De beperkingen gaan knellen. Hoe houden we het met elkaar vol. We zijn het beu. Ook de zachtheid van het begin staat onder druk. Onze verdraagzaamheid naar elkaar wordt kleiner. We zetten sneller onze stekels uit.

We nemen elkaar maat en spreken er schande van dat mensen nog nét het laatste vliegtuig pakken naar Tenerife, massaal liepen te winkelen of luidkeels verkondigden dat ze gewoon hun verjaardag hadden gevierd omdat het toch allemaal onzin is. En dan worden juist díe mensen ook nog eens niet ziek. Terwijl een ander, die alle voorzorgsmaatregelen in acht heeft genomen, dat wél werd. Oneerlijk is het. Dat is het altijd als de goede mensen lijden onder de kwaadwillige mensen; als het lot eerlijke mensen treft en niet die anderen die maar raak leven.

 

Díe pijn is de kern van Psalm 37. Hoe dát toch kan. Hoe het leven zo onbarmhartig onrechtvaardig kan zijn. Anders dan alle andere psalmen horen we geen gebed. David richt zich op geen enkele wijze tot God met een klacht, met een vraag om hulp. Hij richt zich ook niet tot de Eeuwige met een lied, een lofprijzing.

 

Psalm 37 is een opvoedkundige psalm. Het zit vol met adviezen. Erger je niet. Wees niet jaloers. Vertrouw. Doe het goede. Blijf kalm en wacht. Wind je niet op. De hele psalm zit vol instructies en opdrachten. Doe dit, doe dat niet. Eigenlijk is het een ouderwetse preek; zoals een ouder die kan geven aan een kind.

We mogen veronderstellen dat David deze woorden tegen zichzelf heeft gezegd. Hij preekt tegen zijn eigen hart. Dat zijn de beste preken met de meeste kans van slagen. Ja, we zien om ons heen wat anderen doen. Verbaas je erover maar verder hoef je er niets mee. Je druk maken, boos worden, iets lelijks roepen, het levert niets op. Wij hebben ons oordeel klaar maar uiteindelijk is dat niet aan ons.

 

Daarom doet deze psalm een beroep op ons geduld en onze verdraagzaamheid. Wie het goede doet, wie vertrouwt op God, is uiteindelijk beter af. Dat is een mechanisme dat we kennen en herkennen: wie goed doet goed ontmoet. Wat goed is, wat eerlijk is, wat trouw en mededeelzaam is, beklijft voor altijd. Het wordt door mensen en God gezien en het bouwt aan land waar mensen gelukkig leven.

 

Slechte mensen worden verdelgd, houdt David zichzelf voor. Boontje komt om zijn loontje.

 

We luiden dit oude jaar uit en het nieuwe jaar in met deze vaderlijke preek van David aan zichzelf. Leg je leven in de handen van de Heer, vertrouw op Hem. In de oude vertaling stond : wentel je weg op de Heer.

 

We zijn er met onze neus weer even opgedrukt dat onverwachte dingen onze plannen en zekerheden maar zo in de war kunnen sturen. Het leven kan daardoor ingewikkelder worden dan je had voorzien. Zorgen, of de consequenties van je beslissingen, kunnen als een molensteen om je nek hangen. En daarvan zegt de Psalm: wentel die op de Here. Vertrouw je leven toe aan God door hem je breekbaarheid en je gebrokenheid in bewaring te geven. Morgenlicht en middagzon zullen dan vertellen dat God ons recht zal doen. Dat Hij ons ziet.

 

Vanavond spreken we vooral onszelf toe. En als het moet trekken we onszelf aan onze eigen haren uit het moeras. Want wij zijn van die mensen. Die vertrouwen hebben. En die geduld hebben. Want ook dit jaar ging voorbij. En een nieuw jaar ontvouwt zich. 

This entry was posted in Preken