overweging op zondag 15 oktober 2023  PG De Open Hof ~ Oud-Beijerland

 

uit de Bijbel: Psalm 84

 

Regenboogdienst in de week van Coming Out Day (11 oktober)

 

een liedje van verlangen

Een liedje van verlangen, dat is Psalm 84.

Het zingt van het verlangen naar het huis van God, naar de tempel in Jeruzalem.

In Bijbelse tijden trokken pelgrims daar jaarlijks naar toe.

Om in Gods nabijheid te kunnen zijn.

Het is alsof een intens verlangen in het hart, heimwee diep in het lijf,

hen telkens weer terugroept naar die plek waar God woont.

Alsof ze kind aan huis zijn bij God.  

 

In de voorbereidingsgroep bespraken we met elkaar hoe het er uitziet,

zo’n huis waar je God kunt ontmoeten. Zo’n thuis.

We hebben met elkaar verdrietige ervaringen gedeeld.

Over afgewezen worden terwijl je dacht dat je thuis was.

Over niet mogen meedoen met de maaltijd van de Heer.

Over mensen die meenden te weten hoe het eruit ziet, leven zoals de Heer dat wil.

En dat jij dat niet deed. Dat verlangen van de pelgrim uit Psalm 84 herkenden we.

En ook dat het zeer kan doen in je hart en in je lijf.

 

Thuis zijn heeft te maken met je welkom voelen,

met mensen die ruimte voor je maken, voor jou en ook voor je vragen en onzekerheden,

voor je verdriet en je vreugde.

Het is een veilige plek waar je even op adem kunt komen als dat nodig is

en waar je verbondenheid voelt met anderen;

een plek waar wordt gedeeld, gezongen, gebeden.

Veel meer dus dan stenen, ramen, deuren.

 

Wat hebben we zo’n plek om thuis te komen nodig,

juist in een wereld die zo ellendig er aan toe is door de ene na de andere crisis.

Wat hebben we het nodig om ergens te kunnen te schuilen tegen verdrietigheden.

Een plek waar andere dingen belangrijk zijn dan alle informatie die op ons afkomt;

waar bronnen worden gevonden in droogte en dorheid, waar we nieuwe moed vinden,

Wat mogen we ons gelukkig prijzen als we weten waar we het zoeken moeten

als we een adres hebben, waar we onze gebeden aan kunnen sturen,

tégen het unheimische, beklemmende gevoel dat het niet goed gaat

met de wereld waarin we leven. Konden we daar maar altijd zijn.

 

Net als de mussen die in de tempel wonen.

En de zwaluwen die hun nestjes bouwen bij het altaar, nota bene onder Gods neus.

Zíj wel. Zij kunnen blijven. De dichter van de Psalm is er jaloers op.

Net als op de mensen die wonen in Gods huis, zij kunnen God altijd danken.

Wat zijn ze gelukkig dat ze zo dicht bij God leven! Ook daar kun je jaloers op zijn.

Op mensen die stevig in hun geloofsschoenen staan;

mensen die weten waar ze het zoeken moeten.

Gelukkig zijn de mensen die niet meer onderweg zijn,

niet meer vragenderwijs of struikelend en vallend hun leven leven

maar zijn thuisgekomen. Bij zichzelf, bij God.

 

onderweg

Maar óók gelukkig zijn de mensen die nog onderweg zijn.

Mensen met een verlangen in hun hart.

Misschien heb jij de ervaring dat je een weg te gaan hebt.

Dat je nog niet bent waar je wilt zijn.

Dat je er nog niet uit bent wie je bent of wat je te doen staat.

Sommigen van jullie weten hoe moeilijk het is als je je niet thuis voelt.

Als je eigen lijf geen fijne woning is.

Als je nog aan het verkennen bent wie je moet zijn

of als je het lastig hebt met je zelf, met deze wereld.

Vragen en onzekerheden kunnen het je moeilijk maken:

wie ben ik? Mag ik er zijn? Wie is God voor mij, en wie ben ik voor hem?

De tegenstelling met de mensen die als het ware wonen in Gods huis kan dan groot zijn.

Maar, gelukkig ben jij als je alleen al verlangt naar God.

En als dat je de weg wijst, je leven richting geeft.

Als je als een pelgrim, zingenderwijs onderweg bent naar hem, met hem

worden droge velden worden groen en fris.

Het dorre bomendal verandert in een oase; in het dal van tranen is troost.

en je wordt sterker en sterker.

Mensen vertellen van de zegen van vriendschap, van aandacht,

júist in tijden van moeite.  

Mensen kunnen je vertellen hoe ze sterker zijn geworden

juist op momenten dat ze zwak waren.

Bij het voorbereiden deelden we met elkaar dat ieder een weg te gaan heeft,

om thuis te komen bij zichzelf, bij God,

en dat jullie daarin ook de kracht hebben ontvangen van God

en de zegen hebben gevonden van God en mensen.

Op ons levenspad is Hij nooit ver.

De dichter weet het in ieder geval zo zeker dat hij ervan zingt,

zodat anderen het met hem mee kunnen zingen.

Heer, onze God,

U leidt ons, U beschermt ons,

U maakt ons sterk, U geeft ons geluk.

 

een lied van hoop

Als je deze woorden samen zingt wordt dit lied van verlangen een lied van hoop,

een lied dat je draagt, uittilt boven moeilijkheden,

een zachtjes zingen tegen het donker in.

Wie weet gaat jouw weg op dit moment door het dorre dal,

wéét dan van regen, van zegen, van groei. Zing ervan.

Vertrouw op God. Wie onderweg is met hem komt ook een keer thuis.