Jul 12, 2023

Sterk en dapper

overweging op zondag 9 juli 2023             PG De Open Hof ~ Oud-Beijerland

 

overstapdienst / gezinsdienst

 

uit de Bijbel in Gewone Taal: Jozua moet sterk en dapper zijn (Jozua 1: 1-9)

 

lied: ‘k Stel mijn vertrouwen op de Heer mijn God

 

overdenking: Je bent moediger dan je gelooft, sterker dan je lijkt en slimmer dan je denkt

 

Wie van jullie stuurt wel eens kaarten?

En dan bedoel ik niet een verjaardagskaart

of een kaart voor een feestje

maar een kaart voor iemand die ziek is

of voor iemand die het moeilijk heeft.

 

Wat schrijf je daar op, op zo’n kaart?

Van harte beterschap? Iets anders…

 

Je zoekt naar woorden die iets zeggen.

Woorden die troost geven, of goede moed.

Woorden die iets zeggen over God. En wat Die betekenen kan.

Je schrijft in ieder geval niet zomaar wat.

Je hoopt dat degene die de kaart krijgt

en jouw woorden leest en er verder mee kan.

Dat hij misschien een beetje minder verdrietig is,

dat zij zich minder bang of alleen voelt of minder onzeker.

 

Wees sterk en dapper.

Die woorden krijgt Jozua mee. Wel drie keer.

Zo belangrijk is het dat hij die woorden hoort,

dat ze tot hem doordringen. Wees sterk en dapper, Jozua.

 

Makkelijker gezegd dan gedaan!

Jozua heeft de taak gekregen om het volk Israël leiding te geven.

Mozes is er niet meer.

En wat was dat een geweldige leider.

Iedereen vertrouwde op Mozes.

In de woestijn, bij honger en dorst,

bij ruzie of moeilijkheden, wist Mozes raad.

Nu hij dood is, wordt hij gemist.

Of Jozua net zo’n goede leider wordt als Mozes

is nog maar de vraag.

Het is allemaal nieuw voor hem.

Ook wat er voor hem ligt is nieuw.

Beloofd land. Een goede plek om te wonen.

Maar hoe het er zal zijn, dat weet niemand.

Makkelijk zal het niet worden, dat weet Jozua al wel.

Misschien kunnen we ons een beetje voorstellen

hoe Jozua zich voelt.

Hij moet de overstap maken van wat voorbij is

naar wat er nog komen moet.

Wees sterk en dapper. Drie keer.

Maar ook drie keer: Ik ben bij je.

God staat achter Jozua. Hij gaat naast Jozua. Hij is erbij.

God vertelt Jozua dat hij het land zal binnentrekken;

hij zal het veroveren.

Maar God geeft Jozua geen advies hoe hij moet vechten.

Hij geeft hem het advies om op God en op zijn Woord te vertrouwen.

 

Sterk en dapper zijn heeft niet te maken

met spierballen of krachtpatserij.

Het gaat niet over vechten maar over de wet van God.

Houd die altijd bij je. Je mag het boek nooit wegleggen.

Maar je moet aandachtig bestuderen wat er in staat,

dag en nacht.

 

Dat is een zware klus. Letterlijk! Wat een dik boek.

Wat zou het belangrijkste zijn wat we eruit kunnen halen

om mee te nemen?

Wat kan ik meenemen zonder me eraan te vertillen.

…..

 

Wat Jozua leert, en wat wij mogen leren, is:

het hangt niet allemaal van jou af.

De toekomst wordt jou ook gegéven.

Als je dicht bij God blijft, blijft God ook dicht bij jou.

Welke overstap je ook gaat maken.

Van de basisschool naar het voortgezet onderwijs.

Van de ene naar de andere baan.

Van gezond zijn naar ziek zijn.

Van jong zijn naar ouder zijn.

Als dat je onzeker maakt, of bang, of alleen

hoor dan wat God tegen Jozua zei: Wees sterk en dapper.

En vergeet niet: Ik ben erbij.

 

Het is eigenlijk hetzelfde als wat Jezus ons leert.

Hij is een naamgenoot van Jozua.

Jezus is Jozua in het Grieks. Het betekent allebei: God redt.

Jezus wil ons leiden, de weg wijzen, zonder angst of onzekerheid.

Zelfs niet voor de dood.

Laat Christus’ woorden in je wonen, zegt Paulus.

Draag ze altijd bij je.

 

Welke woorden van Jezus woont er in jou?

Wat draag jij bij je wat jou sterk en dapper maakt?

Welk woord geeft draagkracht, veerkracht?

....

 

Vader,

leer ons de weg van uw woord.

Help ons te begrijpen wat Jezus heeft gezegd

en om dat toe te passen.

Maak ons daarin sterk en dapper.

Dat bidden wij in Jezus’ naam. Amen.

This entry was posted in Preken
Jun 20, 2022

loslaten

loslaten

‘Geniet er maar van, hoor. Ze zijn groot voor je het weet.’ Als moeder kreeg ik dit regelmatig te horen en nu ik ouder ben betrap ik mij erop dat ik het ook wel eens tegen anderen zeg. Toen mijn dochters klein waren genoot ik juist van de groei die ze doormaakten. De eerste lach, de eerste stapjes, het begin van praten…. Elk moment werd gevierd, vastgelegd op camera. Maar toen kwam de eerste keer naar de oppasmoeder, naar de peuterschool, de basisschool.. en al die eerste keren werden we ons er meer van bewust dat we ze inderdaad groot zijn voor je het weet en dat we als ouders onze kinderen moeten loslaten. We hebben hen te leen. Dat wisten we natuurlijk wel. ‘Zij komen door je, maar zijn niet van je, en hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe’, schreef Kahlil Gibran. En ook: ‘Jullie zijn de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen worden weggeschoten.’ Laat het een vreugde zijn dat jij je kind loslaat.

Kinderen worden je toevertrouwd en de zorg om hen mogen we delen met God. Twee keer hebben we intens ervaren dat wij ons kind niet konden vasthouden. Met 16 jaar vertrok oudste voor een internationale stage naar Australië. En enkele jaren geleden werden we opgeschrikt door een heftige ziekenhuisopname van jongste. Onze armen waren echt te kort om hen te beschermen.

Vandaag vieren we een overstapmoment in het leven van onze kinderen; we geven de zegen mee aan jonge mensen die -twee van hen voor het eerst- een grote reis gaan maken voor World Servants. We vertrouwen hen toe aan de liefdevolle armen van God. Hij draagt ons leven.

Dit stukje schreef ik op de Weekbrief nav de overstapdienst. Later voegde ik er onderstaande aan toe.

Henri Nouwen vertelt over die armen in zijn boek ‘Met de dood voor ogen’. Hij citeert uit een gesprek dat hij heeft met een trapezewerker in het circus.

‘Jij denkt misschien, net als de meeste toeschouwers, dat ik de grote ster ben van de trapeze. Maar de echte ster is Joe, die me vangt. Hij moet me op het exacte moment uit de lucht plukken als ik mijn verre sprong naar hem maak”. “Hoe lukt dat?” vroeg ik. “Wel”, zei Rodleigh, “het geheim is dat ik het vangen geheel aan Joe overlaat en zelf niets doe. Als ik na mijn salto’s op Joe afkom, moet ik gewoon mijn armen en handen uitstrekken en wachten tot hij me vangt. “Dus jij doet niets!” zei ik verbaasd. “Niets”, herhaalde Rodleigh. “Het ergste wat een springer kan doen is proberen de vanger te vangen. Als ik Joe’s polsen zou vastgrijpen, zou ik ze kunnen breken, of hij zou de mijne kunnen breken. Dat zou het einde zijn voor ons beiden. Een springer moet springen en een vanger vangen, en de springer moet met uitgestrekte armen en open handen erop vertrouwen dat zijn vanger er zal zijn’.

Wij hebben het als ouders nodig om te weten van die Vanger, om onze kinderen los te kunnen laten. 

 

This entry was posted in Blog_mijmeringen

overstapdienst PG De Open Hof ~ Oud- Beijerland

19 juni 2022

 

Voor deze dienst is gebruik gemaakt van:

https://protestantsekerk.nl/verdieping/overstapdienst-klaar-voor-de-start/

 

verhaal voor de kinderen:

De wedstrijd van Schildpad en Haas, Rian Visser & Tineke Meirink

 

Aansluitend komen begeleiders van de kinderdienst ‘onaangekondigd’ naar voren. Zij zijn gekleed in sportkleding. Zij gaan de kerkgangers, jong en oud, voor in een warming up op de muziek: Vandaag is een nieuwe dag

https://www.youtube.com/watch?v=Is4nKJIkoHQ

 

tekst: Ga maar op weg, door een van de ouders

 

Ga maar op weg met je kennis en dromen.

Ga nu van hier, sla je vleugels maar uit.

Vlieg nu naar later en zoek waar je heen wilt.

Kies voor een weg die de toekomst ontsluit.

 

Speur naar een spoor dat het waard is te volgen.

Zoek naar een doel waar je echt voor kunt gaan.

Vraag naar een plek waar je houvast kunt vinden,

grond die je draagt, waar je stevig kunt staan.

 

Drink uit de bron die jouw dorst weet te lessen.

Eet van het brood dat verzadigt en voedt.

Deel met wie hongert naar vriendschap en vreugde.

Wees als een maatje voor wie jou ontmoet.

 

Weet van de Droom die al eeuwenlang rondgaat.

Fluister die door en maak waar wat je zegt.

Doe wat je doen kunt, en deel van je kennis:

werk aan een wereld van vrede en recht.

 

Vlieg nu maar weg naar de toekomst van morgen.

Ga maar, je kunt het. Je bent er klaar voor.

Ga met Gods zegen en vind je bestemming.

Hoop en vertrouw op de Kracht die je draagt.

 

(Greet Brokerhof - van der Waa)

 

muziek: Klaar voor de start, Kinderen voor Kinderen

Van dit lied is een filmpje gemaakt met de foto’s -doopfoto en/of babyfoto, sportieve foto anno nu - van de overstappers.

 

afscheid van de kinderdienst

*De overstappers komen naar voren.

 

zegenlied: Ga met God en Hij zal met je zijn.

*De overstappers maken een kring. Hun ouders staan achter hen met een hand op hun schouder. We zingen hen Gods zegen toe.

 

aanmoediging door de ouders

*De overstappers gaan zitten op de voorste rij. De ouders hebben een spandoek gemaakt nav de ouderavond. Op dat spandoek staan mooie dingen over hun kind. Zij vertellen er kort iets over. Wie aan de beurt is geweest, neemt een plaats in aan de rand van het parcours.

 

… en af!

De leiding van de kinderdienst geeft een fluitsignaal.

De overstappers leggen een parcours af door de kerk. Onderweg zijn er enkele hindernissen. Onderweg komen zij de leiding van de kinderdienst tegen en ontvangen zij een cadeautje. Van de jeugdouderling krijgen zij een roos. De finish is bij de tieners. Die hangen hen een medaille om.

 

*De kinderen van de kinderdienst en de jongeren van de tienerdienst gaan naar hun eigen ruimte.

 

uit de Bijbel: 1 Korintiërs 9: 24-27

 

‘Als je wint, heb je vrienden.

Als je wint, heb je vrienden. Rijen dik, echte vrienden. Als je wint, nooit meer eenzaam. Zolang je wint…’  (Hennie Vrienten en Herman Brood, 1984)

Het is een harde, snelle wereld waarin we leven. We houden van winnaars. Wie wint, telt mee. Problemen zijn er om te overwinnen; ziektes zijn een strijd die we aangaan. En als we al ergens mee worstelen, dan toch om weer boven te komen. Je moet vechten voor je plekje, opkomen voor je rechten en altijd jezelf verbeteren. Ons bestaan is een race geworden, een wedstrijd die gaat om welvaart, carrière, het gezicht naar buiten. Er kan er maar één de winnaar zijn, en dat ben ik. We leven in een ik-gerichte wereld.

Bij het eerste horen van Paulus’ woorden over geloven als topsport vond ik het moeilijk om het bij elkaar te krijgen: mijn vertrouwen dat God van ons houdt, zoals we zijn. Dat Hij zelfs ten diepste een God van de losers is; de mensen aan de rand… en Paulus’ beeldspraak over de erekrans, de prijs en de zware training die je kennelijk nodig hebt als gelovig mens.

Mijn gedachten gingen ook meteen uit naar de kinderen die níet kunnen meekomen; en wíllen we hen wel zo opvoeden dat zij altijd de beste zijn?

Ik dacht aan jongeren die opbranden omdat ze gebukt gaan onder alle verwachtingen die hen zijn opgelegd, door zichzelf of door anderen; aan ouderen die in een fase van hun leven zijn aangekomen waar alleen maar sprake lijkt van verlies; aan mensen die helemaal niet wíllen meedoen aan de rat race en zoeken naar vertraging, naar minder in plaats van meer. En soms kún je gewoon niet winnen. Heb je dan verloren? Niet voldoende je best gedaan? Niet alles geprobeerd? Ligt het altijd aan jezelf als je niet wint?

 

We kunnen begrijpen dat Paulus deze beeldspraak gebruikt. Sport en een gezond lichaam zijn in het oude Griekenland belangrijk. Daar hebben de mensen wat voor over. Ze accepteren dat ze moeten trainen. Ze accepteren dat in aanloop naar een wedstrijd niet alles mag. Dat je niet alles mag eten; dat je niet alles kunt doen omdat je een strak trainingsschema hebt. Voor de sport zijn mensen bereid vrijheden op te geven en dingen uit te stellen; voor een plek op het podium willen mensen best prioriteiten stellen. En dát is ook nodig als je geloof, zegt Paulus. Je kunt niet als een kip zonder kop beginnen met rennen en halverwege pas bedenken wat je ermee wilt bereiken. Geloof heeft een doel. Het is ergens goed voor. Denk ook niet dat je onvoorbereid de boksring in kunt stappen in de hoop dat het wel meevalt. Je kunt er niet zomaar een slag naar slaan. Het vereist inspanning en opoffering. Je moet er wat voor over hebben.

 

de spelregels

Sport kent spelregels. Geloven ook. Ik wil me daaraan houden, zegt Paulus, anders word ik gediskwalificeerd. Buiten spel gezet. Hij veronderstelt dat iedereen die spelregels wel kent. Ergens anders zegt hij: je bent geslaagd, als je het goede doet. Als Christus in je woont, dan ben je niet gediskwalificeerd. (2 Kor 13: 5-7) Met een beetje fantasie kunnen we wel invullen wat daarmee wordt bedoeld. Het zijn de spelregels die we op houten bordjes schrijven en in ons huis ophangen.

‘In dit huis zijn we vriendelijk. In dit huis vergeven we. In dit huis bedanken we. In dit huis hebben we lief.’ Het zijn de vruchten van de Geest die Paulus benoemt: geduld, goedheid, zachtmoedigheid, zelfbeheersing, vrede.. (Lees Galaten 5: 22-23) De spelregels zijn tien Woorden. Of twee, in de samenvatting van Jezus: Heb de Heer uw God lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en heb uw naaste lief als uzelf. (Matteus 22: 36vv) Alles doet mee, net als in topsport. En net als in topsport accepteer je dat je niet zomaar alles kunt doen omdat het jou goed uitkomt. Het gaat om wat goed is voor de ander; het gaat om wat goed is voor het samen leven met elkaar, in een huis, in een land, op deze wereld. Dat kost inspanning, soms bloed zweet en tranen. En dat vergeten we wel eens. Dan maken we ons drukker om andere dingen, dan om hoe het evangelie handen en voeten moet krijgen. Dan zijn we inderdaad aan het lucht boksen. We vergeten dat ons leven zijn bestemming bereikt als we er alles aan hebben gedaan om anderen tot hun bestemming te laten komen. Dan is ons leven zinvol. En dan wacht er een prijs op ons.  

 

de prijs

Een prijs die langer meegaat dan de lauwerkrans van de oude Grieken. Daar laten de blaadjes naar verloop van tijd van los. En je kunt hem weggooien. Dan moet je opnieuw winnen om er weer een te krijgen. De prijs die er voor een gelovig mens te winnen valt is onvergankelijk, die is voor altijd. Noem het hemel. Noem het koninkrijk van God op aarde. Noem het niet vergeten worden door wie na jou komen. Maar er is wat bij te winnen; zelfs als je verliest. Zelfs als de zachte krachten van de liefde en de goedheid het onderspit dreigen te delven. Wat dat betreft was Jezus de grootste verliezer van ons allemaal. En toch heeft God hem de prijs uitgereikt. Leven voor altijd.

 

Ren als de atleet die wint

Ren als de atleet die wint, zegt Paulus. Bereid je goed voor en train jezelf. Wees trouw aan jezelf; voed jezelf met goede dingen; voed je geloof; Wees zuinig op je lichaam, want dat is de tempel waar God in woont. Wees bereid om concessies te doen aan jezelf; om vrijheden en verworvenheden op te geven, om die minder belangrijk te maken.

Ren als de atleet die wint. Laat het zo zijn dat onze kinderen de aanmoediging voelen van hun ouders, grootouders, de mensen in de kerk. Laat hen van ons het gevoel krijgen dat ze winnaars zijn. Niet omdat ze de beste zijn maar omdat ze het beste dóen.

Ren als de atleet die wint.. Dans alsof niemand kijkt. Zing alsof niemand je kan horen. Heb lief alsof je nooit bent gekwetst. Geef alsof je heel veel hebt. Leef alsof de aarde de hemel is. Dan ben je de echte winnaar.

This entry was posted in Preken
Jul 05, 2021

Heenzending

overstapdienst ‘Kleurrijk’     PG De Open Hof ~ Oud-Beijerland

4 juli 2021                 

 (afbeelding: Marc Chagall, ca 1963, gedicht Heenzending in: Wuif de mussen uit. Querido

In deze dienst vieren we de overstap van de kinderen van de kinderdienst naar de tienerdienst, van basisschool naar brugklas.

Aan deze dienst is een ouderavond vooraf gegaan. De kleuren van de regenboog spelen een rol door de hele dienst heen. 

 

ROOD, de kleur van de liefde

o: Dank de Heer, want Hij is goed.

g: Zijn liefde blijft altijd bestaan!

o: Hij heeft met wijsheid de hemel gemaakt.

g: Zijn liefde blijft altijd bestaan!

o: Hij heeft de aarde vastgezet in de zee.

g: Zijn liefde blijft altijd bestaan!

o: Hij maakte de zon en de maan.

g: Zijn liefde blijft altijd bestaan!

 

PAARS, de kleur van stil zijn en verdriet

We bidden om Gods ontferming over alles wat verdrietig is en moeilijk.

 

GEEL: We zingen een loflied omdat we mogen vertrouwen dat God altijd bij ons is; even vanzelfsprekend als de zon die elke morgen opkomt.

 

GROEN, de kleur van de hoop: het verhaal van de ark

 

lied: Kleuren kleuren https://www.youtube.com/watch?v=pefF-QEgzdo

 

BLAUW, de kleur van water; we staan stil bij het doopvont, bij de groei van onze kinderen vanaf hun geboorte tot nu. In ons opvoeden proberen we hen zo goed mogelijk vast te houden én los te laten.

 

muziek: True Colors. Op deze muziek is een filmpje gemaakt met foto’s van de overstappers. Er zijn foto’s van hun doop en/of babytijd, van hun gezin en van nu.

 

ORANJE, de kleur van de vreugde, van aanmoediging

De overstappers worden toegesproken door de leiding van de kinderdienst. Zij krijgen de wensen van gemeenteleden mee. De afgelopen weken heeft er voor elke overstapper een wensenpot in de hal gestaan. Daar konden gemeenteleden een kaartje met een goede wens in stoppen.

 

VIOLET, gevoel van kracht en je persoonlijke zoektocht

Elke overstapper krijgt een T-shirt in een eigen kleur van zijn/haar ouders. De ouders hebben er thuis op gestempeld, genaaid, geniet, getekend en geschreven wat hun kind typeert. Zij lichten het tijdens de dienst kort toe.  

 

De ouders pakken de punten van een veelkleurige parachute. De overstappers nemen eronder plaats en we zingen hen Gods zegen toe. Daarna nemen de tieners hen mee naar de Tienerdienst.

 

uit de Bijbel: Genesis 9: 8-17

 

lied: o God die uit het water, NL 356: 1, 2, 6 en 7

 

eenzijdige liefde

De initiatiefnemer voor het verbond is God. Het hele idee gaat van hem uit. Dit zal Hij nooit meer doen. Nooit meer hoeft Noach bang te zijn dat God de aarde en alles wat erop leeft zal vernietigen. Noach en zijn nakomelingen niet; de generaties na Noach niet. Nu niet en nooit niet, tot in eeuwigheid.

Hierbij sluit Ík een verbond met jullie. De inspanningsverplichting ligt bij hem. De boog in de wolken is in de eerste plaats een hemelse geheugensteun voor hem zelf. Het komt er op neer dat God heeft in dit verbond veel te verliezen heeft en de mens weinig. In eerste instantie is het een eenzijdige, onvoorwaardelijke relatie tussen God en de mens.

God is degene die teleurgesteld kan worden, of gekwetst.

Wij weten wat dat is, zo’n eenzijdige liefdesrelatie.

Want als alles goed gaat, is de relatie tussen ouders en hun kinderen zo.

Onvoorwaardelijk. Als kind ontvang je die liefde van je ouders. En op jouw beurt stop je  als ouder al je liefde in je kind, zonder er iets voor terug te verwachten.

Met de schepping van de mensen, en nu bij deze herkansing voor Noach en zijn gezin,

waagt God het erop om zijn liefde te investeren. Verwachtingsvol wat het wordt. Want het blijft niet eenzijdig.

 

gedeelde verantwoordelijkheid

Als teken van zijn verbond met de mensen hangt God zijn boog in de wolken. De regenboog is voor veel organisaties het symbool waarmee zij willen onderstrepen wat hun missie is. Er zijn ontelbaar veel scholen die de Regenboog heten, en kerkgebouwen. Het staat voor hoop, voor bouwen aan toekomst. Maar ook voor inclusiviteit, zoals bij de LHBTQ-gemeenschap, in alle veelkleurigheid zijn mensen één. Het is een prachtsymbool. Een veelkleurige boog, teken van Gods trouw, om onder te schuilen.

Maar er staat ook iets anders. De boog is de strijdboog, een wapen om pijlen mee te schieten, bedoeld om iemand mee te treffen. Het is de boog waarmee Esau ging jagen en waarmee Jonathan oefende voor de oorlog. In de mythologie van Babel, waar de Joden elkaar het verhaal van de ark vertelden, vermaken de goden zich door het willekeurig afschieten van pijlen om de mensen te raken. Díe boog, het wapen van willekeur en strijd, díe hangt God in de wolken. Hij wil geen God zijn die zijn macht uitoefent over de aarde en de mensen die daarop wonen. Hij wil zijn macht delen. Zijn boog komt in de wolken, tussen hemel en aarde. Omdat hemel en aarde, God en mensen, de verantwoordelijkheid delen over het welzijn van de schepping.

 

In de Bijbel is het begrip verantwoordelijkheid ook sterk verbonden met het begrip rechtvaardigheid. Een verantwoordelijk mens is een rechtvaardig mens. En andersom. Wie verantwoordelijk leeft, laat zich aanspreken op gedrag, op beslissingen. Die is bereid zich te laten aanspreken op de gevolgen van zijn en haar daden. En kan fouten erkennen en herstellen.

Zo willen wij onze kinderen laten opgroeien: als mensen die zich raad weten met zichzelf, in de relatie met anderen en met God. We willen hen zo laten groeien dat ze tot hun recht komen. En beetje bij beetje laten we hen los.

 

Over die eigen verantwoordelijkheid schreef Joke van Leeuwen een prachtig gedicht met een heel toepasselijke titel: Heenzending.

 

Goed, zei schepper, wat ons betreft is het goed,

maar aan jullie laat ik het met de elleboog voelen

of het badwater niet te heet is,

 

het behoedzaam proeven of het eten niet te scherp is,

het drinken niet te zuur is,

het weten waar wat breken kan zal staan

 

het verschonen van wat stinkt en opnieuw stinkt,

het aanpassen van de voetstap,

het onverstaanbaar zingen

 

in het donker,

het herhalen van moeilijke woorden,

het tellen tot oneindig

en het hekje voor het trapgat.

 

De dichter laat God aan het woord, die ons uitlegt hoe dat zit met onze eigen verantwoordelijkheid. Binnen het beeld van de ouders en hun kinderen, gaat het ook over mensen die kwetsbaar zijn en ons aandacht nodig hebben. Het is onze opdracht om zó met elkaar te leven.

 

Wat ons betreft is het goed, zegt de Schepper. En jullie mogen het waarmaken in de omgang met elkaar. Vandaag zeggen we dat tegen onze overstappers. Wat ons betreft zijn jullie prachtig. Maak het waar en ontdek je weg in het leven, samen met anderen. 

This entry was posted in Preken

opzet voor een overstapdienst: Ik ga op reis en ik neem mee…

 

In de week vóór de dienst komen de ouders van de overstappers bij elkaar. We delen wat het betekent voor ons dat onze kinderen van de basisschool naar de brugklas en van de kinderdienst naar de tienerdienst (of de kerk) overstappen.

 

rondje

Ik ben de (groot)ouder van……

Hij/Zij is de oudste/middelste/jongste/…….

Zo kijk ik aan tegen zijn/haar overstap van de brugklas naar groep 8

Zo kijk ik aan tegen de overstap van de kinderdienst naar de kerk en tienerdienst.

 

uitwisseling

Thema van de dienst is: Ik ga op reis en ik neem mee…… Goed beschouwd heb je maar weinig nodig. Jezus stuurt zijn volgelingen op pad met zo weinig mogelijk bagage. Maar wel met een opdracht.

 

‘Overal waar je komt, moet je het goede nieuws vertellen en zeggen: Gods nieuwe wereld is dichtbij.’

 

‘Neem geen geld aan van de mensen. Geen groot bedrag maar ook geen kleingeld. Neem ook geen tas mee, geen extra kleren, geen schoenen en geen stok. Je krijgt wel wat je nodig hebt, want jullie werken hard.’

 

Wat heeft jouw zoon of dochter in zijn/haar mars, in de bagage, waardoor hij/zij het wel redden zal?

 

Wat heeft jouw zoon of dochter nodig?

 

Wat wens je hem of haar toe?

 

Er zijn eenvoudige paspoorten gemaakt van bordeauxrood karton en twee witte blaadjes in het midden geniet. De ouders schrijven daarin hun antwoorden op de vragen. Deze paspoorten geven de ouders mee aan hun kinderen tijdens de overstapdienst.

 

voorbeden

We bedenken waarvoor we zouden willen danken en bidden. Een van de ouders zal tijdens de dienst de voorbeden uitspreken.

Ik wil graag danken voor……..

Ik wil graag bidden voor/dat…….

 

praktische zaken

Aan de ouders wordt gevraagd twee foto’s te mailen: een foto van de doop of babytijd en een recente foto. Liefst een waarop hun kind iets doet waarin het goed is of veel plezier heeft. Deze foto’s worden getoond tijdens de overstapdienst. Tijdens het vertonen van de foto’s kan een lied klinken. Wij gebruikten: ‘Ik wens jou’ van Trinity. Andere mogelijkheden: ‘Dochters’, Marco Borsato; ‘Zolang jullie nog bij me zijn’, Ali B; ‘Gewoon je best doen’, Glen Faria; ‘Samen voor altijd, Marco Borsato en Jada;

 

De overstappers nemen hun rugzak mee naar de kerk.

Zij krijgen daarin tijdens de dienst dingen om mee te nemen.

 

-wijsheid: een kaartje met een mooie spreuk. Die van ons: ‘Always remember you are braver than you believe, stronger than you seem, and smarter than you think.’ A.A. Milne.

vertrouwen: de overstappers krijgen een kus of knuffel van hun ouders (en evt andere mensen in de kerk)

-moed: schoenveters in een geinige uitvoering

-vriendelijkheid: een rolletje snoep om uit te delen

-havens: een kartonnen sleutel of snoepsleutel met het label: ‘sleutel van ons hart’.

 

De tienerdienst is op de hoogte. Zij zullen de overstappers verwelkomen bij de tienerdienst.

 

de overstapdienst

Voor de dienst hebben de kinderen de woordzoeker bij Psalm 121 gekregen en een pen. Deze puzzel staat in de Samenleesbijbel. Omdat zij tijdens de lezingen ook in de kerk zijn, mogen zij tijdens het luisteren de woordzoeker oplossen. Na het lied ‘Ga met God’ mogen de kinderen vertellen wat de oplossing is.

 

De voorganger komt met de kerkenraad binnen. Zij/Hij heeft een koffer bij zich.

Bij het moment ‘In de kerk’ vertelt de voorganger dat zij binnenkort een korte vakantie heeft naar de zon. Wat heeft ze nodig? Misschien willen de kinderen even meekijken en beslissen wat er uit de koffer kan. Een paar warme handschoenen? Je weet tenslotte nooit of het koud wordt; een fles allesreiniger? Soms zijn hotelkamers zo vies; een steelpan?

Clou: je hebt minder nodig dan je denkt.

 

woorden voor wie op reis is: Psalm 121 uit de Bijbel in Gewone Taal

 

lied: Je hoeft niet bang te zijn, NL 935

 

uit de Bijbel: Matteus 10: 5-13 uit de Bijbel in Gewone Taal

 

lied: Ga met God en Hij zal met je zijn, NL 416

 

Op verschillende plekken in de kerk kunnen de kinderen tijdens deze ‘toespraak’ iets ophalen. Bijvoorbeeld bij de leiding van de kinderdienst, bij de koster, bij de ouderling….

 

Beste overstappers,

bijna is jullie tijd op de basisschool voorbij. Na de vakantie gaan jullie naar de brugklas. Dat is voor ouders best een momentje. Die beseffen dan plotseling dat jullie groter worden en steeds meer je eigen ding gaan doen. Misschien vind je het zelf ook best spannend.

 

Hoe zal het gaan straks? Wat kom je tegen? Waar moet je rekening mee houden.

We doen alsof het leven een reis is. En voor een reis neem je dingen mee. Geen nutteloze dingen; niets dat overbodig is. Want we vertrouwen op Jezus die zei: je krijgt onderweg wel wat je nodig hebt.

 

Op jullie reis door het leven komen jullie vast en zeker langs de Zee van Mogelijkheden. Daarom geven we jullie wijsheid mee. Zodat je de juiste keuze kunt maken.

 

Jullie reizen door het Grote Bos van de Groei. We geven jullie ons vertrouwen mee. We weten dat je het kunt, ook als wij jou steeds meer moeten loslaten. Dat vertrouwen mag je ophalen bij iemand die van je houdt.

 

Bij het grote kruispunt aangekomen kun je kiezen: rechtsaf naar het Avontuur of linksaf naar de Grote Onzekerheid. We geven jullie moed mee. Want of je het leven nu ziet als een groot avontuur of dat je bang bent voor wat je te wachten staat, als je moedig je ene been voor het andere blijft zetten, kom je er wel.

 

We hopen het niet maar misschien kom je langs de Vlakte van de Eenzaamheid, de plek waar je alleen bent en terug geworpen op jezelf. Daarom geven we je vriendelijkheid mee. Zodat je mensen kunt ontmoeten, vrienden kunt maken en om hulp kunt vragen.

 

Langs heel jullie weg zijn ook Veilige Havens. Daar ben je welkom om even uit te rusten of, als het moet, uit te huilen. Daarom geven we je een sleutel mee. De sleutel van ons huis, van ons hart. Wij, je ouders, je familie, de mensen van de kerk, God, je vrienden, zullen altijd een plek voor je hebben.

 

goede raad voor onderweg door een van de ouders

 

Als je onzeker bent over jezelf,

over je uiterlijk of over je capaciteiten,

of je wel geestig genoeg bent,

of de juiste kleren aan hebt,

ga dan op zoek naar mensen

die je kunnen vertellen

dat je de moeite waard bent,

gewoon omdat je bent zoals je bent.

 

Als je onzeker bent over de toekomst,

over waar het heen moet met de wereld

en met jouw leven,

ga dan op zoek naar mensen

die oud en wijs genoeg zijn

om je te kunnen vertellen

dat iedere weg die je gaat

tot iets goeds kan leiden

en dat het er alleen op aan komt

wat je van die weg maakt.

 

Als je onzeker bent over je geloof,

of het allemaal wel waar is

en of God wel bestaat,

ga dan op zoek naar mensen

die in hun leven iets ervaren hebben

van het geheim van God,

die je kunnen vertellen

dat het geloof een houvast is

waarmee je verder komt

en bergen kunt verzetten.

 

De foto’s van de overstappers komen op het scherm. We luisteren naar:

Ik wens jou, Trinity

 

Wegwezen!

De kinderdienstleiding geeft een cadeautje mee. De ouders even hun kinderen hun paspoort mee. We zingen hen Gods zegen toe: De Here zegent jou….

 

De tieners hebben een controlepoortje gebouwd. Daar mogen de overstappers doorheen. Vóór het poortje wordt hun paspoort gecontroleerd en krijgen ze een stempel.

 

This entry was posted in Preken