‘Waarom huil je?’

Maria uit Magdala is in alle vroegte – het is nog donker- bij het graf van Jezus gekomen.  Ze heeft gezien dat de steen van het graf is weggehaald. Het graf is leeg. Huilend buigt ze zich naar het graf en ziet binnen twee engelen zitten, aan hoofd- en voeteneinde van de plek waar Jezus heeft gelegen. Waarom huil je?

Waarom zou je huilen bij een graf? Dat kunnen die engelen toch zelf wel bedenken. Bij het nog verse graf moet soms het besef nog landen. Bij een volgende gang zijn we ons des te pijnlijker bewust van al die gelegenheden die voorbij gegaan zijn zonder die ene. En ook als er jaren voorbij zijn gegaan dragen we het verdriet als een litteken mee. Natuurlijk huilt Maria.

‘Ze hebben mijn Heer weggehaald en ik weet niet waar ze hem naar toe gebracht hebben.’ Het is al erg genoeg dat Hij is gedood maar zelfs zijn lichaam en zijn grafrust zijn kennelijk niet heilig.

‘Waarom huil je?’ Opnieuw die vraag. Nu wordt hij gesteld door Jezus. Maria ziet hem voor de tuinman aan en geeft hetzelfde antwoord als zij de engelen gaf. Zij huilt om Jezus’ lichaam. Ze wil het meenemen, verzorgen, koesteren. Velen die het lichaam van een geliefde voor de laatste keer hebben verzorgd, aangekleed, zullen dat verlangen begrijpen. In het lichaam en het lichamelijke van het wassen en verzorgen kun je iemand nog even vasthouden. We weten vervolgens ook dat we dat niet kunnen. Wij laten onze geliefde doden los en God houdt ze vast.

Ik denk dat Maria dat door haar verdriet niet kon zien. Ze was zo verblind door haar tranen dat ze Jezus niet herkende; zo overmand dat ze het perspectief dat Hij had geopend uit het oog verloren was. Ik ga naar de Vader, had Hij toch gezegd? En Hij had hun voorspeld dat de wereld blij zou zijn om zijn dood terwijl zij zouden huilen. Maar ook dat hun verdriet zou veranderen in vreugde omdat ze zouden begrijpen. Met Pasen vieren we dat begrijpen, dat niet in woorden uit te drukken weten van leven door de dood heen.

‘Houd me niet vast’ zegt Jezus als Maria begrijpt met wie ze praat. Zijn lichaam kan ze niet meer vasthouden. Waar zij hem zoekt, daar is Hij niet meer. Hij is de Opgestane Heer. Voortaan zal Hij op een andere manier deel uitmaken van haar leven. Jezus laat zich maar op één manier vasthouden, en dat is door de liefde. Precies zoals wij onze geliefden vasthouden door liefdevol over hen te blijven spreken, door te gaan in hun voetstappen en te handelen in hun geest.

Vlak voor zijn dood drukt Jezus zijn leerlingen op het hart om elkaar lief te hebben, elkaar te dienen. Zij mogen handelen in zijn geest, en met zijn Geest.

‘Waarom huil je?’ We zullen altijd huilen om onze geliefden, maar niet zó dat wij uit het oog verliezen dat we door Jezus’ dood en opstanding eens zullen opstaan in het huis van de Vader met die vele kamers.

Pasen 2023