Als je er op gaat letten zijn er zoveel geluiden om ons heen. Lawaai ook, en onrust. Je beseft soms pas hoeveel, als het ophoudt of als je na een drukke dag gaat zitten en tot rust komt. Ik kan naar stilte verlangen. Niet alleen om mij heen, maar ook in mij, in mijn hart en ziel. In het consistoriegebed klinkt soms dat gebed om stilte door: ‘Breng alle andere stemmen in ons tot zwijgen’. Eigenlijk maken we ruimte voor God door zelf minder ruimte in te nemen met ons gepraat en minder ruimte te geven aan de voortdurende informatiestromen. En wanneer alles in ons tot bedaren komt, hopen we God te kunnen vinden. Jezus gaat er bewust naar op zoek om te kunnen bidden en dicht bij God te zijn. Want in de stilte is ontmoeting maar ook opademen, heelworden, vrede. Die stilte wens ik je toe.

‘Vandaag wil ik de stilte om me heen. Vandaag hoef ik niet verder, even niet meer opgejaagd. Geen geren en geen gehaast. Ik loop mezelf te vaak voorbij. Vandaag ben ik van mij. En als je me niet bereiken kunt: maak je maar geen zorgen. En als je me niet vinden kunt: ik houd me niet verborgen voor degene die mij ziet zoals ik ben en die elke vezel kent. Vandaag ben ik thuis  bij Ik Ben.’ (naar Psalm 11, in Psalmen Anders)

25 juni 2023