je naam

Toen mijn vader mij bij de burgerlijke stand ging aangeven, weigerde de ambtenaar van de burgerlijke stand mij in te schrijven. Deze naam stond niet op de lijst met geaccepteerde namen. Ik weet niet welke uitleg de ambtenaar over de streep heeft getrokken, dat het naar mijn oma was die Lijntje Jannetje heette, of dat mijn moeder de naam in de Libelle had gelezen. Mijn naam heeft een verhaal, maar is het eigenlijk ook niet zo dat met je naam de verhalen beginnen. Je gaat geschiedenis schrijven waarin jijzelf voorkomt. Het is nooit een verhaal alleen over mij want er zijn mensen die mij roepen bij mijn naam, mijn naam vol liefde uitspreken, mij bevestigen in mijn bestaan.

Mijn verhaal gaat altijd over leven met en voor anderen. En over leven met God. Mijn naam is voor altijd verbonden met de zijne toen ik werd gedoopt in de Naam van de Vader, de Zoon en de heilige  Geest. Dat is iets anders dan ‘in naam der wet’. Het betekent dat je er ín gedompeld bent. Overgoten met het sop van zijn liefde en trouw.

Een doopliedje zingt: ‘Je hebt een naam, met een verhaal, dat uitgeschreven wordt, al gaandeweg in mensentaal, dicht bij de naam van God.’ En die naam, dat weten we, is ‘Ik ben er’.

gepubliceerd op de Weekbrief van 31 oktober 2021