Blog

Eiland

eiland

Deze dagen genieten Bas, Saar en ik van een paar vakantiedagen op Terschelling. Alleen al de reis er naar toe geeft een gevoel van vakantie. Zoals we vanaf de veerboot het vasteland zien vervagen, zo verdwijnen ook onze dagelijkse beslommeringen naar de achtergrond. Dat gevoel heb ik zelfs al als we gaan wandelen op Tiengemeten en het Haringvliet oversteken. Soms is het gewoon even nodig om los van de kant te komen.

Ik mijmer even over een dichtregel die naar boven komt: ‘No man is an island entire of itself.’ Vast onthouden van de lessen Engels, lang geleden. ‘Geen mens is een eiland alleen van zichzelf’. Mensen horen bij elkaar en kunnen niet zonder elkaar. Samen vormen zij een continent, een leefbare wereld. Al breekt er maar een kluitje aarde af dat wegspoelt in de zee, heel Europa zou er door krimpen. En als een mens sterft, sterft een deel van ons mee.

Geen mens is een eiland. Dat moet God gedacht hebben toen Hij zei: ‘Het is niet goed dat de mens alleen is.’ En God schiep nóg een mens en gaf ze aan elkaar als hulp en tegenover. Op allerlei manieren zijn we zo met elkaar verweven en van elkaar afhankelijk.   

Ik waai even uit, los van de kant. Maar ik ben geen eiland en blijf de verbondenheid met jullie voelen. Daarom vanaf Terschelling een hartelijke groet voor jullie allemaal, ds. Lyonne Verschoor.

(Het gedicht is van John Donne, 1572-1631)