Blog

Hemelvaart: met beide benen op de grond

overweging op Hemelvaartsdag 2021    PG De Open Hof ~ Oud-Beijerland

 

uit de Bijbel: Lucas 24: 50-53 en Efeziers 4: 7-13 7

 

grote vreugde

‘Afscheid nemen bestaat niet’ zong Marco Borsato. ‘Afscheid nemen bestaat niet. Ik ga wel weg maar verlaat je niet. Lief, je moet me geloven, al doet het pijn. Ik wil dat je me los laat en dat je morgen weer verder gaat. Maar als je eenzaam of bang bent

zal ik er zijn.’  https://www.youtube.com/watch?v=Suv6-FkQK00

 

Hoe kun je nu blij zijn als er iemand voorgoed afscheid van je neemt. Dat trof mij in het stukje Lucas. Als Jezus is opgenomen in de hemel, gaan zijn vrienden met grote vreugde terug naar Jeruzalem. Ze zijn niet in de war of verdrietig. We horen niet dat ze onzeker zijn, nu ze achterblijven als leerlingen zonder leraar, schapen zonder herder. Nee, er is grote vreugde.

Het doet denken aan het kerstverhaal, als de engel tegen de herders zegt: wees niet bang. Ik kom goed nieuws brengen dat het hele volk met grote vreugde zal vervullen. (Lucas 2:11) Die grote vreugde is de geboorte van een kind en ín dat kind is God bij de mensen gekomen. ‘God redt’ is zijn naam. En ‘Immanuel, God is erbij’. Als de herders dat kind hebben gevonden, gelóven ze dat ook. En ze gaan terug terwijl ze God loven om alles wat ze gezien en gehoord hadden. Ze hebben God gezien zoals Hij bij de mensen wil zijn. En ze hebben geloofd dat Gods vrede was begonnen. Lucas breit de cirkel mooi rond als hij vertelt dat ook Jezus’ leerlingen terugkeren en God loven. Ook zij hebben met eigen ogen gezien en geloofd dat in Jezus iets van God en zijn nieuwe wereld zichtbaar is geworden. Eigenlijk moeten we ons er vandaag niet over verwonderen dat Jezus naar de hemel is gegaan. We moeten ons er blijvend over verwonderen dat Hij naar beneden is afgedaald. Dat in Jezus God bij de mensen heeft willen wonen en dat in hem Gods liefde tastbaar dichtbij was.

Nu Jezus’ leerlingen alleen achterblijven weten ze dat die belofte nog steeds geldt. God zal bij hen zijn. Ze zullen voor altijd gezegend zijn met zijn nabijheid. Vandaar die grote vreugde.

 

en nu

Maar hoe nu verder?

In het fragment uit The Passion zien we de mensen zoekend omhoog kijken. En in het tweede verhaal dat Lucas  vertelt over Jezus’ hemelvaart in Handelingen 1 staat ook dat de leerlingen omhoog staan te kijken. Of daar soms wat te zien valt. En of een mens daar soms iets te zoeken heeft. Ze worden er door twee engelen op aangesproken: Galileeërs, wat staan jullie naar de hemel te kijken? Daar vandaan moeten jullie het niet hebben. De Bijbel is er van den beginne duidelijk over: de hemel is van God. Daar heeft een mens niets te zoeken. De aarde is voor de mensen. Om er iets leefbaars van te maken. Nergens anders dan hier beneden zijn mensen geroepen om de grote vreugde die de herders heeft getroffen, en de grote vreugde van de leerlingen, stem te geven. En handen en voeten. Dat ook.

 

de voeten van Jezus

We kijken naar een afbeelding van Jezus’ hemelvaart. Jezus is al bijna uit beeld verdwenen. Omhoog kijken heeft straks geen zin meer. Er valt niets meer te zien.

Het enige dat we nog zien zijn zijn voeten. En zijn voetafdruk. Wat hij achterlaat. Zijn erfenis. Zijn opdracht. Een voetspoor om in verder te gaan.

Op de Olijfberg in Jeruzalem is een plek waar hij te zien is, die voetafdruk. Pelgrims bezoeken die plek en branden er een kaars of zeggen een gebed. Als het goed is blijft het daar niet bij en trekken mensen ook hun conclusies. Hemelvaart bindt ons aan de aarde, hoe paradoxaal dat dus ook klinkt. Vandaag vieren we dat de gemeente van Christus haar eerste stappen zette op de weg van de zelfstandigheid en volwassenheid.

Op het moment dat Jezus omhoog wordt geheven naar de Vader worden de leerlingen gezonden om op weg te gaan, vanuit zijn kracht en Geest, maar met hun eigen talenten en vindingrijkheid. En dat geldt evengoed voor ons.

 

genade

Jullie hebben genade ontvangen naar de maat van Christus, schrijft Paulus. Genade betekent niet alleen dat wij bij God in de gunst staan maar ook dat Hij ons heeft aangenomen, in dienst heeft genomen. Een ieder van ons zoals dat bij ons past. Ieder heeft zijn eigen kwaliteit gekregen, zijn eigen genadegave. Om samen één geheel te vormen. En dat ene geheel is de gemeente, het lichaam van Christus. Nu Hij in de hemel is, is zijn gemeente zijn representant. Waar eerst Gods liefde werd afgelezen aan hem, wordt dat nu afgelezen aan zijn gemeente. Die genade vertaalt zich in mensen met een taak: apostelen, profeten, evangelieverkondigers, herders en leraren. Allemaal taken om de gemeente te bouwen, om de gemeenteleden toe te rusten.

 

Wat betekent het voor ons vandaag dat Jezus regeert vanuit de hemel? Het betekent dat wij erop vertrouwen dat Gods liefde de allerbelangrijkste waarde in onze wereld is. Die regeert. En het betekent ook dat wij durven vertrouwen dat die liefde die Jezus ons voordeed, uiteindelijk de enige macht is die het kwaad in deze wereld kan overwinnen. Niet het noodlot dat ons treft, niet de kwade machten, maar de liefde is de stuwende kracht in ons bestaan. Hij leeft voort. In ons en door ons.

 

We herdenken dus vandaag niet dat Jezus weg is en op wonderbaarlijke wijze naar boven ging. We herdenken en vieren onze christelijke verantwoordelijkheid. En dat we daarin niet alleen zijn.

Zie, wat onzichtbaar is

Wat je gelooft is waar

Open je ogen maar

En, dan zal ik bij je zijn

Alles wat jij moet doen

Is mij op m'n woord geloven.