terras

Mogen ze weer open of niet? Die vraag houdt velen bezig. De ondernemers vanzelfsprekend, die het niet alleen financieel zwaar hebben maar het duimendraaien en nagelbijten bij elke nieuwe persconferentie ook wel zat zullen zijn.

Ik denk aan vorige zomer. Aan het eind van een werkdag wandelden we samen een stukje en belanden op een terras in het zonnetje. Eentje smaakte naar nog een en we namen ter plekke het besluit dat we ook best ergens een hapje konden eten. De zon, de vrijheid en het gevoel dat het leven was zoals het moest zijn… ik denk dat het weer open gaan van de terrassen dát vertegenwoordigt. Ik mis die zorgeloosheid en die lichtheid van bestaan.

In het Liedboek vinden we Lied 978 (vroeger gezang 479) ‘De zorgeloze vogels melden dat Gij uw schepping niet vergeet.’ Zorgeloosheid heeft niets te maken met onverschilligheid. We maken ons allemaal bezorgd; om onze geliefden, om werk, huis, de effecten van vaccineren, de komende verkiezingen, financiën, onszelf…  Dat hoort nu eenmaal bij ons. Maar de Bijbel waarschuwt ons ervoor dat er meer is dan alleen bezorgdheid; laat je er niet zó door in beslag nemen dat er geen ruimte meer is voor iets anders, íemand anders. Bezorgdheid mag je niet onvrij maken. Wees dus zorgeloos. Als een vogel, die doet waarvoor hij geschapen is: hij nestelt, broedt, eet, zingt, baddert in het zonnetje. God zorgt voor die vogel, omdat het een deel is van zijn schepping. Hoeveel te meer zal Hij dan voor mij zorgen! Nog zo’n mooi lied: ‘Waar zich uw vleugels breed ontvouwden, zing ik mij van mijn zorgen vrij. Mijn ziel, Heer, is U zeer nabij, door uw hand word ik vastgehouden.’ (Psalm 63)

Nog even. Dan is de zorgeloosheid waar we zo naar verlangen terug. Tot die tijd leef ik ook zorgeloos, in het vertrouwen dat God mij niet vergeet. 

14 maart 2021