Doosje vol dankbaarheid

Bij mijn vertrek uit Oud-Beijerland kreeg ik van iemand een Doosje vol dankbaarheid. In dit doosje zitten rolletjes papier met daarop snippertjes wijsheid en woorden die tot nadenken stemmen. Met een pincet trek ik ze eruit om ze te lezen. Daarna rol ik ze op en priegel ze voorzichtig weer terug. Het zijn tenslotte woorden die hun waarde en betekenis niet verliezen. Zoals deze:

‘Ondankbaarheid is een soort zwakte: ik heb nooit flinke mensen gezien die ondankbaar waren.’ Goethe.

Of deze:

‘Leer te beseffen wat je hebt, voordat de tijd je laat beseffen wat je had.’

Dankbaarheid hoort bij een gelovige levenshouding. Niet alleen afgestemd zijn op dat wat je hebt, in plaats van op dat je mist, maar ook weten dat wij in principe nergens recht op hebben en dat niets van wat ons toevalt vanzelfsprekend is. We weten van een Goede Gever.

Dankbaarheid tekent ook de mens die in tijden van moeite of verdriet op zoek durft te gaan naar wat er (nog) wel is. In elke dag zit iets van Gods goedheid verborgen en die komt naar ons toe in de vorm van kleine en grotere weldaden, iets dat ons een glimlach geeft of ons voor een moment troost of kracht geeft. Boven alles mogen we elke dag ook dankbaar zijn dat God er is. Hij kan niet anders, want zo heet Hij: Ik zal er zijn.

Paulus vat het kernachtig samen in zijn brief aan de gemeente in Kolosse:

Blijf in hem geworteld en gegrondvest, houd vast aan het geloof dat u geleerd is en wees vervuld van dankbaarheid. (Kol 2:7)

Het is een mooie gewoonte om ’s avonds bewust terug te kijken en te bedenken wat er die dag was om voor te danken. Soms is het verrassend meer dan we hadden gedacht.

Waarvoor zou jij God willen danken?

De Dag van de Goede Daad

Tegenwoordig is er elke dag wel iets om bij stil te staan. Zondag 14 april is het de Dag van de Goede Daad. Wereldwijd worden mensen opgeroepen om iets goeds voor elkaar te doen.

Meedoen is natuurlijk heel simpel. Je hoeft alleen maar een goede daad uit te voeren voor een ander, liefst zonder onderliggende motieven.

In de taal van de Bijbel heeft ‘dabar’ de betekenis ‘woord’ en tegelijkertijd betekent het ‘daad’. Zo roept de Bijbel ons op om de daad bij het woord te voegen; en bij het Woord. God zelf heeft de toon gezet: Hij sprak en Hij schiep en er ontstond levensruimte voor de mensen.

Jezus -door Johannes het mens geworden Woord genoemd – was Woord van hoofd tot voeten. Hij bracht het oprecht en liefdevol in de praktijk en gaf zijn volgelingen de opdracht om zich aan zijn woorden te houden. Hoe? Door lief te hebben, dienstbaar te zijn. Jezus’ volgelingen kenmerken zich door de dingen die ze dóen.

Iedere keer dat wij de daad bij het Woord voegen laten we zien dat we geloven in een betere wereld en dat wij de kracht hebben ontvangen om daaraan scheppend bij te dragen.

Meer informatie over deze dag is te vinden op: www.good-deeds-day.org

Kniepertjes

Een kniepertje wordt ook wel een nieuwjaarsrolletje genoemd. Het is een traditioneel opgerold koekje dat gegeten wordt op nieuwjaarsdag. Liefst gevuld met slagroom! Het rolletje  symboliseert dat het nieuwe jaar nog opgerold voor ons ligt. We hopen natuurlijk op zoete herinneringen en een vet, welvarend leven maar uiteindelijk weten we niet wat het jaar ons zal brengen.

Dat is ook niet aan ons, zegt Prediker. De tijd is een schepping van God en alles heeft daarin van Hem een goede plaats gekregen. Het zoet en het zuur, geboorte en dood, planten en rooien, doden en heel maken, lachen en rouwen, verliezen en zoeken.. Prediker somt alles wat mensen overkomt of veroorzaken op in een lijst van 14 tegenstellingen. Al lijkt het op een eenvoudig schema van oorzaak en gevolg -na regen komt zonneschijn- het geeft ons menselijk bestaan in alle ongerijmdheid weer. Er is geen logica te ontdekken in wat ons overkomt en wat voor regen en zonneschijn wel opgaat, geldt bijvoorbeeld niet voor oorlog en vrede. Was het maar waar. Het is ook niet zo dat er zekere rechtvaardigheid zit in wat mensen meemaken en dat goede mensen geen zwaar lot treft. Per definitie is het onbegrijpelijk en soms zelfs onrechtvaardig in onze ogen.

Ondanks zijn conclusies is Prediker geen chagrijnig mens. We mogen het dan niet begrijpen, maar de tijd, elke nieuwe dag, is wél een geschenk uit Gods hand. Laten we die dag dan ook zo goed mogelijk invullen. Met liefde voor elkaar, met het doen wat God van ons vraagt, en met genieten van al het goede. Op die manier hebben we wel degelijk invloed op de tijd, want helemaal speelballen van het lot zijn we niet.

God, U die ons tijd van leven geeft,

achter ons liggen de herinneringen aan wat voorbij is

en voor ons ligt opgerold de toekomst

die ons vervult met hoop en verlangen

of misschien ook met angst en beven.

Ga mee met ons, als raad en troost en zegen.

Leer ons leven met vandaag en met wat U ons geeft in elke nieuwe dag.

Zeg ons steeds weer toe dat ons lot en ons leven in uw hand zijn.

Amen.

Mozes

Vertel eens, vroeg een van de jongeren in mijn omgeving, wie is jouw favoriete Bijbelfiguur. Zelf was ze, zoals ze zei, de Bijbel helemaal aan het lezen en ze was inmiddels bij Abraham en Sara. Een mooi verhaal, vond ze.

Mozes, was mijn antwoord. Mijn favoriete persoon in de Bijbel is Mozes. Een voorganger net als ik. Want hij ging het volk Israël voor, Egypte uit, de woestijn in. Mozes wordt geroepen door God. En al voelt hij zich niet altijd de juiste persoon voor deze taak, in alles wordt hij toegerust door de Eeuwige. Die plaatst Aaron en Mirjam naast Mozes. Waarom zou hij het alleen moeten doen? Mozes heeft het af en toe moeilijk met het volk dat aan hem is toevertrouwd, maar God bemoedigt hem door met hem in gesprek te blijven de woorden die Mozes spreekt kracht bij te zetten met tekenen uit de hemel. Maar wat me het meeste aanspreekt is dat God het aan Mozes toevertrouwt om zijn woorden, zijn Wet, mee te geven aan het volk; om hen op het hart te drukken wat God belooft en wat Hij vraagt. Mozes staat als spelverdeler tussen het Woord uit de hoge en ant-Woord op de aarde. Mozes zingt, houdt preken, roept ouders op hun kinderen voor te leven en vertelt kinderen over de arend die zijn vleugels spreidt. Ik heb nooit iets anders willen doen dat. Daarom Mozes.

Die kende zij ook nog en ze verheugde zich erop om dat verhaal ook weer te gaan lezen.

Ik liet haar beloven dat ze alles wat ze niet mooi vond, of te moeilijk, maar gewoon over zou slaan. De Bijbel is dik genoeg om er altijd iets in te vinden wat je wel aanspreekt. En het zou jammer zijn als zij voortijdig zou stranden in haar goede voornemen en hernieuwde kennismaking met de verhalen die ze nog van vroeger kende.

Mozes spreekt de jongere generatie toe als hij weet dat hij zijn taak moet gaan neerleggen en Jozua het van hem gaat overnemen. Voor haar, voor jullie, nu onze wegen bijna scheiden: ‘De Heer zelf gaat voor je uit, Hij zal je bijstaan en geen moment van je zijde wijken. Wees niet bang en laat je door niets ontmoedigen.’