Als je er op gaat letten zijn er zoveel geluiden om ons heen. Lawaai ook, en onrust. Je beseft soms pas hoeveel, als het ophoudt of als je na een drukke dag gaat zitten en tot rust komt. Ik kan naar stilte verlangen. Niet alleen om mij heen, maar ook in mij, in mijn hart en ziel. In het consistoriegebed klinkt soms dat gebed om stilte door: ‘Breng alle andere stemmen in ons tot zwijgen’. Eigenlijk maken we ruimte voor God door zelf minder ruimte in te nemen met ons gepraat en minder ruimte te geven aan de voortdurende informatiestromen. En wanneer alles in ons tot bedaren komt, hopen we God te kunnen vinden. Jezus gaat er bewust naar op zoek om te kunnen bidden en dicht bij God te zijn. Want in de stilte is ontmoeting maar ook opademen, heelworden, vrede. Die stilte wens ik je toe.
‘Vandaag wil ik de stilte om me heen. Vandaag hoef ik niet verder, even niet meer opgejaagd. Geen geren en geen gehaast. Ik loop mezelf te vaak voorbij. Vandaag ben ik van mij. En als je me niet bereiken kunt: maak je maar geen zorgen. En als je me niet vinden kunt: ik houd me niet verborgen voor degene die mij ziet zoals ik ben en die elke vezel kent. Vandaag ben ik thuis bij Ik Ben.’ (naar Psalm 11, in Psalmen Anders)
25 juni 2023
Een ballon, een vlieger, bellenblaas
een kleurrijk molentje in de tuin
een windgong die vrolijk klingelt
een fluit, de pijpen van het orgel
een flapperend zeil op het water
een zomerjurk die opwaait
een petje dat wegwaait
en een schaterlach ontlokt
Zou het Gods Geest
om iets anders begonnen zijn
dan kleur en beweging
geluid en gelach
spel en dans
van grote en kleine mensen?
Wat heb je een mooie stola maar waarom draag je die eigenlijk? Een vraag aan de koffietafel over de stola in regenboogkleuren die ik afgelopen zondag droeg. De uitleg is tweeledig, zowel inhoudelijk als praktisch. Het is deze maand ‘pride maand’, een themamaand waarin aandacht wordt gevraagd voor de positie, emancipatie en acceptatie van homo’s, lesbiennes, biseksuelen, transgenders en andere mensen van de LHBTI+ gemeenschap en de diversiteit wordt gevierd. Wij zijn een inclusieve gemeente, wat betekent dat we ruimte maken voor iedereen. Met de stola druk ik dat uit. De andere reden is de lichte stof. Dat draagt lekker op een warme zondag en past bij onze zomerse stemming.
Martinus Nijhoff maakte een prachtig gedicht over de kleuren van het licht.
“Het licht, Gods witte licht, breekt zich in kleuren:
Kleuren zijn daden van het licht dat breekt.
Het leven breekt zich in het bont gebeuren,
En mijn ziel breekt zich als ze woorden spreekt.”
Als wij ons laten raken door Gods licht en de daad bij zijn Woord voegen, als wij mens en medemens worden in een bont gebeuren, worden we als vanzelf allemaal lid van Zijn regenbooggemeenschap.
‘Waar mensen waardig leven mogen en elk zijn naam in vrede draagt.’ Wat mij betreft is dat een van de mooiste zinnen die Huub Oosterhuis ooit heeft gedicht.
De bijdrage van Huub Oosterhuis aan de liturgie en de liedcultuur van de protestantse kerk is enorm. We leerden als gemeente om zingend deel te hebben aan de liturgie door gezongen gebeden en tafelgebeden zoals ‘Groter dan ons hart’ en ‘Die naar menselijke gewoonte’.
Op de lagere school leerde ik geen psalmversjes maar liederen uit het toen nieuwe liedboek Liedboek voor de Kerken (1973). ‘Zolang er mensen zijn’, een van de eerste verzen van Huub Oosterhuis, was ook mijn eerste. Deze en andere liederen geven taal aan wat eigenlijk niet in woorden gevat kan worden, ons geloof in de Ene God.
Vandaag zingen we alleen maar liederen van de hand van Oosterhuis. Daarmee overtreden we de regel die een voorganger ooit stelde: maak van uw gebedshuis geen Oosterhuis. Je kunt tenslotte teveel van het goede krijgen, maar vandaag niet. Vandaag eren we een mens die ervoor leefde om te vertellen van een bevrijdende God.
bij het overlijden van Huub Oosterhuis
16 april 2023
