Het schuurt, het knelt, het piept en het kraakt

Nee, dat is geen raadsel, het zijn woorden van premier Rutte tijdens de persconferentie van afgelopen dinsdag. We zijn het zat aan het worden. We zien en begrijpen de noodzaak van de beperkingen maar zien tegelijkertijd ook wat de verwoestende gevolgen zijn op economisch gebied maar zeker ook op emotioneel en sociaal gebied. We willen zo graag weer……. vul maar in.

Het blijft belangrijk om vol te houden en elkaar een beetje te steunen. Vergeet daarom niet om de tekst die ú bemoedigt ook aan iemand anders te sturen. In uw kerkblad vond u een adres. Misschien kent u diegene niet, maar hoe fijn is het om een kaartje te krijgen van iemand uit de kerk. Dat zet u er dan gewoon even bij. Onderzoek van Actie Kerkbalans wijst uit dat mensen, naast het zingen, elkáár zo missen. Laten we daarom blijven zoeken naar manieren om elkaar vast te houden.

Het knelt om maar met zeven mensen in de kerk te zijn op zondagmorgen. U heeft misschien gemerkt dat ik daar ook af en toe van piep en kraak. Het schuurt dat we niet zingen. Maar het troost me dat jullie er zijn. En al zie ik jullie niet, in gedachten hoor ik jullie antwoord geven op de groet ‘De Heer zij met u!’

In wat het nu is blijven we de bemoediging zoeken, in de mooie verhalen en muziek onderweg naar Pasen, de bloemschikking rond de werken van barmhartigheid en de medewerking van gemeenteleden. Met een woord van Paulus groet ik u en jullie deze week: ‘Steeds als ik aan jullie denk, dank ik mijn God. En elke keer als ik voor jullie bid, doe ik dat met vreugde.’

28 februari 2021

stemmen

Ik dacht na over stemmen. We mochten immers naar de stembus. Het werd de stemmer niet makkelijk gemaakt. Hoewel ik de debatten en optredens van politici heb gemeden, kwam er af en toe toch wat overwaaien van alle gedoe. Vind je weg maar eens in die wirwar van partijen en zeef de goede woorden maar eens uit alle lawaai. Op de autoradio werd gevraagd welk lied erbij paste. Iemand opperde dat het meerstemmig moest zijn. A capella liefst. Ik weet niet meer wat het geworden is want ik had mijn bestemming bereikt. Maar meerstemmig is het politieke landschap zeker, net als onze samenleving. Als het maar lukt om met elkaar op toon te blijven en in harmonie te leven.

Nadenkend over stemmen schiet mij een versregel te binnen. Heeft u dat ook wel eens? Ik dacht ineens ‘Nooit hoorden wij andere stemmen dan de onze..’ omdat het er zo op aan lijkt te komen om juist te kiezen en om trouw te blijven aan wat goed is en rechtvaardig. Ik zocht de rest van het lied er maar eens bij. De context wil nog wel eens helpen. Het lied van Huub Oosterhuis is niet mild over de mens – goddeloos- en tegelijkertijd wordt alles van ons verwacht. Op een merkwaardige manier vond ik het troostend, vanwege dat net over de afgrond. Het heet ‘lied van alle dagen’: Nooit hoorden wij andere stemmen dan de onze. Nooit waren er handen die doen wat handen niet kunnen, nooit andere goddelozer mensen dan wij. Maar er was daglicht, alle dagen, wat ook gebeurde, alsof wij liepen over een onzichtbaar weefsel, boven de afgrond gespannen, dat niet scheurde. Nooit werd iemand weggetild uit de tijd. Maar soms even wordt lijden opgeschort of dragen mensen het samen, zo zouden wij moeten leven. Daags na de verkiezingen bekijk ik de eerste prognoses. Moet ik mij zorgen maken? Misschien geldt ná de verkiezingen nog wel meer dat er geen andere stemmen zijn dan de onze. Die moeten we dan ook maar laten horen. 

21 maart 2021

terras

Mogen ze weer open of niet? Die vraag houdt velen bezig. De ondernemers vanzelfsprekend, die het niet alleen financieel zwaar hebben maar het duimendraaien en nagelbijten bij elke nieuwe persconferentie ook wel zat zullen zijn.

Ik denk aan vorige zomer. Aan het eind van een werkdag wandelden we samen een stukje en belanden op een terras in het zonnetje. Eentje smaakte naar nog een en we namen ter plekke het besluit dat we ook best ergens een hapje konden eten. De zon, de vrijheid en het gevoel dat het leven was zoals het moest zijn… ik denk dat het weer open gaan van de terrassen dát vertegenwoordigt. Ik mis die zorgeloosheid en die lichtheid van bestaan.

In het Liedboek vinden we Lied 978 (vroeger gezang 479) ‘De zorgeloze vogels melden dat Gij uw schepping niet vergeet.’ Zorgeloosheid heeft niets te maken met onverschilligheid. We maken ons allemaal bezorgd; om onze geliefden, om werk, huis, de effecten van vaccineren, de komende verkiezingen, financiën, onszelf…  Dat hoort nu eenmaal bij ons. Maar de Bijbel waarschuwt ons ervoor dat er meer is dan alleen bezorgdheid; laat je er niet zó door in beslag nemen dat er geen ruimte meer is voor iets anders, íemand anders. Bezorgdheid mag je niet onvrij maken. Wees dus zorgeloos. Als een vogel, die doet waarvoor hij geschapen is: hij nestelt, broedt, eet, zingt, baddert in het zonnetje. God zorgt voor die vogel, omdat het een deel is van zijn schepping. Hoeveel te meer zal Hij dan voor mij zorgen! Nog zo’n mooi lied: ‘Waar zich uw vleugels breed ontvouwden, zing ik mij van mijn zorgen vrij. Mijn ziel, Heer, is U zeer nabij, door uw hand word ik vastgehouden.’ (Psalm 63)

Nog even. Dan is de zorgeloosheid waar we zo naar verlangen terug. Tot die tijd leef ik ook zorgeloos, in het vertrouwen dat God mij niet vergeet. 

14 maart 2021

van oma mag dat wel 

Onze dochters kregen ooit een leesboekje ‘Van oma mag dat wel’. Van oma gekregen natuurlijk. Een jaar later volgde deel 2 ‘Van opa mag het ook’. Prachtige argumenten om te krijgen wat je hebben wilt. Die titels spookten door mijn hoofd voordat we als kerkenraad begonnen aan het gesprek over versoepelingen van de maatregelen. Er zijn allerhande oneigenlijke argumenten te noemen: ‘daar doen ze het wel’, ‘van de PKN mag het ook’. Maar zo nemen we als kerkenraad natuurlijk geen beslissingen. We hebben uitvoerig met elkaar gesproken zodat de beslissing die we zouden nemen ook een gezamenlijke zou zijn. We zitten nu eenmaal in dit schuitje en willen niet dat gedurende deze barre tocht mensen buiten de boot vallen.

Er zullen weer 30 mensen in de kerk aanwezig zijn. Een symbolisch aantal, want het grootste gedeelte van de gemeente zit nog altijd thuis. Die 30 vertegenwoordigen ons als geheel. En zij vertegenwoordigen de hoop dat we weer allemaal in de kerk zullen zijn. Zo beschouwen we het als kerkenraad ook. En we nemen ook ter harte dat de kerkenraad, naast de zorgvuldigheid voor de lichamelijke gezondheid, meer nog de zorg heeft voor het geestelijk welbevinden van de gemeente die aan haar is toevertrouwd. Tenslotte de woorden die Paulus schreef aan Timoteus, die de leiding had over de gemeente in een roerige tijd: Daarom spoor ik je aan het vuur brandend te houden van de gave die God je schonk toen ik je de handen oplegde. God heeft ons niet een geest van lafhartigheid gegeven, maar een geest van kracht, liefde en bezonnenheid.’ Bezonnen en hoopvol, krachtig en liefdevol, zo hebben we het besluit genomen om weer wat op te gaan starten, en zo willen we vooruit kijken naar wat komen gaat.

7 maart 2021