oorlog

Wat vind jij er nou van? vroeg iemand.

Alsof ik er wat van móet vinden.

Het wordt niet eerder vrede als wij aan onze kant van de wereld over elkaar heen buitelen rond problemen over welke vlag te hijsen of te strijken, welk standpunt we moeten innemen of de vraag wiens schuld enz. De weinige beelden die ik toelaat zijn ten hemel schreiend. En dat moeten we dan misschien ook maar doen, roepen naar de hemel, bidden om vrede tegen de klippen op. Omdat ik niet weet wat we anders zouden moeten doen

Vader in de hemel,

wat gaat het ons aan het hart

dat in het land van uw belofte

dat zovelen inspireert met het visioen van vrede

die vrede verder weg is dan ooit.

Ontferm U

over wie slachtoffer zijn van het brute geweld,

verwond, vermoord;

over wie huilen om vermoorde geliefden,

over wie vermist zijn, ontvoerd.

Ontferm U

over wie angstig de volgende inslag afwachten,

over wie een veilig thuis verloren,

over wie vertrekken moesten,

over wie vast zitten

zonder water en basisvoorzieningen;

Ontferm U

over de kinderen,

over alle lijden, alle angst

en behoed ons ervoor

dat dit conflict mensen uiteendrijft

en ons verdeelt in wie voor de één of voor de ander is.

Toon uw gerechtigheid en uw barmhartigheid.

Laat het visioen van vrede niet uitdoven in ons

maar ons de moed geven, en de hoop,

om tegen alles in te blijven bidden

dat er een weg is.

Amen.

paradijsvogels

Isadora Paradijsvogel was een kleurrijke diva. Ze was vaak te vinden in het Praathuis van Bor waar ze aan haar grenadine rood nipte en iedereen aansprak met ‘troel’. Eigenlijk heette ze gewoon Doortje Spreeuw, maar die naam en kleuren pasten haar niet. Ze had grotere dromen dan de andere inwoners van het Dierenbos en reisde door het Buitenbos en zelfs door het Buitenste Buitenbos.

Als u nu weet waar ik het over heb, bent u waarschijnlijk ouder dan een jaar of 55.

Ik moest aan haar denken bij de voorbereidingen voor de dienst in de week van Coming Out Day. (11 oktober) Het thema is Paradijsvogels.

Tijdens de voorbereiding voor deze dienst zochten we een afbeelding van een paradijsvogel. Een plaatje is het, met zijn prachtige kleuren, lange pluimstaart en andere versieringen. ‘Weet je wel hoe kwetsbaar het is’, zei iemand, ‘om een paradijsvogel te zijn? Om altijd maar op te vallen en anders te zijn? Je kunt je niet verstoppen en iedereen vindt wat van je.’ Juffrouw Ooievaar moest ook niets van ‘dat mens van Paradijsvogel’ hebben.

Het gaat over in de dienst over Psalm 84, over de mus en de zwaluw, huis- tuin en keukenvogeltjes. Zij hebben hun plek in het huis van de Heer. Natuurlijk is er ook plaats voor grijze duiven, haantjes de voorste, vreemde vogels en wijze uilen. En voor paradijsvogels! God wijst niemand af die naar Hem verlangt. Dat geloven wij van harte. Toch is het vaak een zoektocht hoe je je thuis kunt vinden bij God, bij anderen. En evengoed is het een zoektocht hoe je het met elkaar kunt uithouden en een thuis kunt zijn voor elkaar. Een beetje Juffrouw Ooievaar herkennen we misschien soms wel in ons zelf. Maar goed, als het lukt om ons open te stellen voor elkaar, om elkaar in liefde te benaderen als kinderen van één Vader, dan zijn we toch allemaal paradijsvogels, vogels van het paradijs.

Met een kleurrijke groet voor u allen, ds. Lyonne Verschoor-Schuijer 

Wekbrief 15 oktober 2023

Over de maand september zijn ontzettend veel liedjes geschreven. Kennelijk is het een maand die tot de verbeelding spreekt en uitnodigt tot dichten en zingen. Het licht is zoveel zachter en de kleuren -goud, blauw, groen- lijken zo intens. We zien wel dat de dagen korter worden maar er is nog voldoende dag om nog geen heimwee te hebben naar de zomer.

In het park zien we ’s morgens vroeg de lichtharpen, stralen zacht zonlicht vallen door het gebladerte heen. Daar word je vanzelf een dichter van. Zo’n lichtharp wordt ook wel een Jacobsladder genoemd, de trap die Jacob zag in zijn droom waarlangs engelen omhoog gaan en afdalen. Ik heb me over die volgorde altijd verbaasd. Omhoog en omlaag. Van een engel zou je dat andersom verwachten. Misschien, bedenk ik mij, verzamelen de engelen beneden wat onder Gods aandacht gebracht moet worden. Van Jacob, gevlucht voor de woede van Ezau, namen zij de angst mee en de onzekerheid over de toekomst. Misschien brachten zij ook zijn schuldgevoel over het bedriegen van zijn oude vader voor Gods aangezicht. Laten het dan ook de engelen zijn die onze gebeden voor God brengen.

Mijmerend over het septemberlicht moet ik wel eindigen met Hans Andreus, de dichter van het licht. ‘Gelukkig dat het licht bestaat en dat het met me doet en praat en dat ik weet dat ik er vandaan kom, van het licht. Of hoe dat heet.’

Laten we maar genieten van deze mooie maand. Een hartelijke groet voor u allen, ds. Lyonne Verschoor-Schuijer

Omdat familieleden meelopen, keken wij de afgelopen week naar het Vierdaagse Journaal op TV Gelderland. Beelden van lopers, blaren, vrolijk publiek langs de kant en de mooie omgeving rond Nijmegen. Maar ook veel verhalen: over ziek zijn en weer beter worden, over jezelf overwinnen, over mensen die er altijd bij waren en nu niet meer, over geliefden die worden gemist maar toch zo dichtbij zijn. Een jongetje wees naar de hemel: ‘daar’.  Een ander wees op haar shirt met daarop drie namen en prikte met haar vinger op de plek van haar hart ‘hier’. ‘Je loopt nooit alleen’, schreef radiomaker Pieter van Eekelen in zijn dagelijkse ode aan de wandelaar. Je wordt vergezeld door lieve anderen in je gedachten, in de leegte, in de dankbaarheid.

Ik moest denken aan het lied van Elly en Rikkert: ‘Hij kan zomaar naast je lopen’. Het gaat over Jezus die meeloopt met de wandelaars naar Emmaus. Ze vertellen hun verhaal van teleurstelling en verdriet en Hij vertelt van hoop en opstanding. Als ze hem herkennen, maken ze de wandeltocht terug. Lichter. Hoopvoller.

Als ons leven een tocht is, dan weten we hoe lang het soms is en hoe ver. We hebben ervaren dat we meer kunnen hebben dan we van te voren denken. We weten hoe we kunnen twijfelen aan een goede afloop en hoe we aangemoedigd worden door mensen aan de kant. En ook: ‘Als God soms heel ver weg lijkt, als alles is mislukt en niemand weet waarom je bedroefd bent en bedrukt, sta dan niet gek te kijken wanneer Hij naast je staat en met je mee wil lopen totdat het wel weer gaat.’

verschenen op de Weekbrief van 23 juli 2023