Sintercorona

Bezit uw ziel in lijdzaamheid,

kon je mijn moeder horen zeggen

Zo deelde ze in wijsheid

dat je je soms bij dingen neer moet leggen.

Het liefst kreeg ik van Sint en Piet

een hand, een knuffel of een kus

maar dat mag allemaal nog even niet

vanwege die corona dus.

Wat mijn moeder mij heeft geleerd

is af te wachten met geduld

en met vertrouwen durven leven

totdat het tij zal zijn gekeerd.

Wat zouden wij nog langer denken

over een sinterklaascadeau.

Laten we elkaar een glimlach schenken

die overbrugt die anderhalve meter zo!

Gepubliceerd op de Weekbrief 5 december 2021 

Het schuurt, het knelt, het piept en het kraakt

Nee, dat is geen raadsel, het zijn woorden van premier Rutte tijdens de persconferentie van afgelopen dinsdag. We zijn het zat aan het worden. We zien en begrijpen de noodzaak van de beperkingen maar zien tegelijkertijd ook wat de verwoestende gevolgen zijn op economisch gebied maar zeker ook op emotioneel en sociaal gebied. We willen zo graag weer……. vul maar in.

Het blijft belangrijk om vol te houden en elkaar een beetje te steunen. Vergeet daarom niet om de tekst die ú bemoedigt ook aan iemand anders te sturen. In uw kerkblad vond u een adres. Misschien kent u diegene niet, maar hoe fijn is het om een kaartje te krijgen van iemand uit de kerk. Dat zet u er dan gewoon even bij. Onderzoek van Actie Kerkbalans wijst uit dat mensen, naast het zingen, elkáár zo missen. Laten we daarom blijven zoeken naar manieren om elkaar vast te houden.

Het knelt om maar met zeven mensen in de kerk te zijn op zondagmorgen. U heeft misschien gemerkt dat ik daar ook af en toe van piep en kraak. Het schuurt dat we niet zingen. Maar het troost me dat jullie er zijn. En al zie ik jullie niet, in gedachten hoor ik jullie antwoord geven op de groet ‘De Heer zij met u!’

In wat het nu is blijven we de bemoediging zoeken, in de mooie verhalen en muziek onderweg naar Pasen, de bloemschikking rond de werken van barmhartigheid en de medewerking van gemeenteleden. Met een woord van Paulus groet ik u en jullie deze week: ‘Steeds als ik aan jullie denk, dank ik mijn God. En elke keer als ik voor jullie bid, doe ik dat met vreugde.’

28 februari 2021

terras

Mogen ze weer open of niet? Die vraag houdt velen bezig. De ondernemers vanzelfsprekend, die het niet alleen financieel zwaar hebben maar het duimendraaien en nagelbijten bij elke nieuwe persconferentie ook wel zat zullen zijn.

Ik denk aan vorige zomer. Aan het eind van een werkdag wandelden we samen een stukje en belanden op een terras in het zonnetje. Eentje smaakte naar nog een en we namen ter plekke het besluit dat we ook best ergens een hapje konden eten. De zon, de vrijheid en het gevoel dat het leven was zoals het moest zijn… ik denk dat het weer open gaan van de terrassen dát vertegenwoordigt. Ik mis die zorgeloosheid en die lichtheid van bestaan.

In het Liedboek vinden we Lied 978 (vroeger gezang 479) ‘De zorgeloze vogels melden dat Gij uw schepping niet vergeet.’ Zorgeloosheid heeft niets te maken met onverschilligheid. We maken ons allemaal bezorgd; om onze geliefden, om werk, huis, de effecten van vaccineren, de komende verkiezingen, financiën, onszelf…  Dat hoort nu eenmaal bij ons. Maar de Bijbel waarschuwt ons ervoor dat er meer is dan alleen bezorgdheid; laat je er niet zó door in beslag nemen dat er geen ruimte meer is voor iets anders, íemand anders. Bezorgdheid mag je niet onvrij maken. Wees dus zorgeloos. Als een vogel, die doet waarvoor hij geschapen is: hij nestelt, broedt, eet, zingt, baddert in het zonnetje. God zorgt voor die vogel, omdat het een deel is van zijn schepping. Hoeveel te meer zal Hij dan voor mij zorgen! Nog zo’n mooi lied: ‘Waar zich uw vleugels breed ontvouwden, zing ik mij van mijn zorgen vrij. Mijn ziel, Heer, is U zeer nabij, door uw hand word ik vastgehouden.’ (Psalm 63)

Nog even. Dan is de zorgeloosheid waar we zo naar verlangen terug. Tot die tijd leef ik ook zorgeloos, in het vertrouwen dat God mij niet vergeet. 

14 maart 2021

van oma mag dat wel 

Onze dochters kregen ooit een leesboekje ‘Van oma mag dat wel’. Van oma gekregen natuurlijk. Een jaar later volgde deel 2 ‘Van opa mag het ook’. Prachtige argumenten om te krijgen wat je hebben wilt. Die titels spookten door mijn hoofd voordat we als kerkenraad begonnen aan het gesprek over versoepelingen van de maatregelen. Er zijn allerhande oneigenlijke argumenten te noemen: ‘daar doen ze het wel’, ‘van de PKN mag het ook’. Maar zo nemen we als kerkenraad natuurlijk geen beslissingen. We hebben uitvoerig met elkaar gesproken zodat de beslissing die we zouden nemen ook een gezamenlijke zou zijn. We zitten nu eenmaal in dit schuitje en willen niet dat gedurende deze barre tocht mensen buiten de boot vallen.

Er zullen weer 30 mensen in de kerk aanwezig zijn. Een symbolisch aantal, want het grootste gedeelte van de gemeente zit nog altijd thuis. Die 30 vertegenwoordigen ons als geheel. En zij vertegenwoordigen de hoop dat we weer allemaal in de kerk zullen zijn. Zo beschouwen we het als kerkenraad ook. En we nemen ook ter harte dat de kerkenraad, naast de zorgvuldigheid voor de lichamelijke gezondheid, meer nog de zorg heeft voor het geestelijk welbevinden van de gemeente die aan haar is toevertrouwd. Tenslotte de woorden die Paulus schreef aan Timoteus, die de leiding had over de gemeente in een roerige tijd: Daarom spoor ik je aan het vuur brandend te houden van de gave die God je schonk toen ik je de handen oplegde. God heeft ons niet een geest van lafhartigheid gegeven, maar een geest van kracht, liefde en bezonnenheid.’ Bezonnen en hoopvol, krachtig en liefdevol, zo hebben we het besluit genomen om weer wat op te gaan starten, en zo willen we vooruit kijken naar wat komen gaat.

7 maart 2021

van oma mag dat wel 

Onze dochters kregen ooit een leesboekje ‘Van oma mag dat wel’. Van oma gekregen natuurlijk. Een jaar later volgde deel 2 ‘Van opa mag het ook’. Prachtige argumenten om te krijgen wat je hebben wilt. Die titels spookten door mijn hoofd voordat we als kerkenraad begonnen aan het gesprek over versoepelingen van de maatregelen. Er zijn allerhande oneigenlijke argumenten te noemen: ‘daar doen ze het wel’, ‘van de PKN mag het ook’. Maar zo nemen we als kerkenraad natuurlijk geen beslissingen. We hebben uitvoerig met elkaar gesproken zodat de beslissing die we zouden nemen ook een gezamenlijke zou zijn. We zitten nu eenmaal in dit schuitje en willen niet dat gedurende deze barre tocht mensen buiten de boot vallen.

Er zullen weer 30 mensen in de kerk aanwezig zijn. Een symbolisch aantal, want het grootste gedeelte van de gemeente zit nog altijd thuis. Die 30 vertegenwoordigen ons als geheel. En zij vertegenwoordigen de hoop dat we weer allemaal in de kerk zullen zijn. Zo beschouwen we het als kerkenraad ook. En we nemen ook ter harte dat de kerkenraad, naast de zorgvuldigheid voor de lichamelijke gezondheid, meer nog de zorg heeft voor het geestelijk welbevinden van de gemeente die aan haar is toevertrouwd. Tenslotte de woorden die Paulus schreef aan Timoteus, die de leiding had over de gemeente in een roerige tijd: Daarom spoor ik je aan het vuur brandend te houden van de gave die God je schonk toen ik je de handen oplegde. God heeft ons niet een geest van lafhartigheid gegeven, maar een geest van kracht, liefde en bezonnenheid.’ Bezonnen en hoopvol, krachtig en liefdevol, zo hebben we het besluit genomen om weer wat op te gaan starten, en zo willen we vooruit kijken naar wat komen gaat.

7 maart 2021

overweging op zondag 31 januari 2021  PG De Open Hof ~ Oud-Beijerland

uit de Bijbel: Johannes 3: 14-21

ziek

Wat een week hebben we achter de rug! We hoeven doorgaans na negen uur ’s avond niet meer naar buiten, maar het feit dat het niet kan maakt veel mensen Spaans benauwd. Als er aan onze vrijheid wordt gerommeld voelen we ons beknot, onvrij. Dat is natuurlijk op geen enkele manier een excuus voor de onrust, de vernielingen en plunderingen die in sommige steden hebben plaats gevonden. Dan wordt vrijheid op een ernstige manier misbruikt.

Niet alleen corona maakt ons ziek, maar we zien ook hoe onze samenleving door andere krachten wordt verziekt. Niet alleen op straat maar ook achter de voordeur komen problemen bovendrijven die we lang hebben kunnen negeren. We zien de verschillen opdoemen tussen arm en rijk, kansrijk en kansarm, oud en jong. We ontdekken ons eigen egoïsme. Corona haalt soms ook bij ons het slechtste naar boven. Onze vrijheid heeft te lang zwaarder gewogen dan onze verantwoordelijkheid voor elkaar en voor deze wereld. Onze vrijheid is ontaard in de geboorte van de dikke ik. En nu zijn we in allerlei opzichten ziek. Hoe worden we weer beter? Betere mensen. Beter voor elkaar.

Vandaag lezen we verder over het gesprek tussen Jezus en Nicodemus. Al is Nicodemus eigenlijk al buiten beeld geraakt. Om duidelijk te maken waar het om gaat roept Jezus de herinnering op aan het volk in de woestijn. Ze waren lang onderweg en ze waren er nóg niet. Ze kunnen geen manna meer zien en dan wil Mozes ze ook nog een omweg laten maken. Ze hadden beter in Egypte kunnen blijven! Ze mopperen en klagen en Mozes krijgt van alles de schuld. Lekker ongenuanceerd, giftige woorden en zure verwijten. Toen stuurde God giftige slangen op de Israëlieten af, die hen beten, zodat velen van hen stierven. (Numeri 21:4-9) Je zou kunnen zeggen: die slangenkuil hadden ze zelf al gemaakt.

Zo zien de Israëlieten het zelf ook. Als de plaag hen treft beseffen ze dat ze zelf de boel hebben verziekt. Dat dit wel een straf op hun zonde moet zijn, een straf van God. Ze bedoelen daarmee niet een goddelijke vergelding – zo van ‘jij slaat mij, dan sla ik jou’ maar een noodlottig gevolg van het verkeerde handelen van het volk. Het mechanisme van ‘boontje komt om zijn loontje’.

Maar er is genezing mogelijk! Mozes moet een koperen slang maken die om een stok kronkelt. Iedereen die omhoog kijkt naar de slang zal in leven blijven. Wie omhoog kijkt en de slang ziet heeft zicht op wat er verkeerd is gegaan; die heeft inzicht in het kwaad, in de tekortkomingen en fouten.

En zo, betoogt Johannes, moet de Mensenzoon omhoog geheven worden. Zijn kruis geeft ons inzicht in de zonde en uitzicht op de vergeving. Wie het kruis ziet weet wat mensen elkaar aandoen, die weet van duisternis en gedrag dat Gods licht niet verdragen kan. Wie het kruis van Jezus ziet weet van oordeel en dat mensen bezwijken onder elkaar.

Jezus is niet gekomen om een oordeel over de wereld te vellen. Dat hoeft ook niet. Dat lukt de wereld prima zelf. De mens roept zijn eigen onheil over zichzelf af, zijn eigen veroordeling. Dat is een bijna onontkoombaar lot. De kwade krachten buiten ons en in ons lijken ons vaak mee te zuigen. We weten lang niet altijd hoe we er in verwikkeld zitten en hoe we zelf schuldig zijn. Daarom bidden we ook: leidt ons niet in verzoeking maar verlos ons van de boze. ‘Red ons uit de greep van het kwaad.’ (Mat 6:13) Johannes noemt dat consequent: duisternis. En in die duisternis is Jezus gekomen als licht.

Toen zijn levenslicht ruw werd gedoofd bleef de Vader niet alleen zijn Zoon trouw, niet alleen die ene mens, maar ieder mens. Want uit de dood ontstond nieuw leven. 

3:16

Johannes 3 vers 16 Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft is voor veel mensen de kern van het christelijk geloof. Dat is het ook.

De kern van het evangelie is Gods liefde. Niet zijn oordeel maar zijn redding. Voor mensen die al snel klaar staan met hun oordeel is dat moeilijk te begrijpen. Wij meten met andere maten dan God. In Jezus steekt God zijn hand uit en wie deze reddingsboei grijpt is gered. God is daar ruimhartig in. Het is voor de wéreld. Niet voor enkele uitverkorenen. Het is voor wie in Jezus gelooft; voor wie omhoog ziet naar het licht, weg van wat er om je heen krioelt, weg van wat je naar beneden zuigt of omlaag haalt als mens. Deze belijdenis vraagt dus om een beslissing. Hoe wil jij in het leven staan? Ben jij een mens die het licht opzoekt? Mag God in jou werkzaam zijn? Wil jij een tegenkracht zijn, een zachte kracht, geestkracht, kracht van liefde?

Als dat zo is, ben jij niet verloren. Dan hebben mensen wat aan jou. Dan heeft de samenleving wat aan jou. Dan kun jij niet gemist worden in Gods nieuwe wereld, zijn koninkrijk.

Dan heb je eeuwig leven. Dat betekent niet dat je onsterfelijk bent. Wij vermoeden en geloven dat ons na dit leven geborgenheid wacht bij God. Maar hier bedoelt Johannes dat niet. Wie gelooft in Jezus, wie wil leven in het licht, die brengt een bepaalde kwaliteit aan in het leven. Zijn leven, haar leven heeft eeuwigheidskwaliteit.

Wezenlijk voor eeuwigheidsleven is dat mensen nu al deel krijgen aan het leven zoals God dat heeft bedoeld. Het gaat om een bestendig en duurzaam leven dat God schenkt aan mensen die zich met hem verbonden weten. Die als nieuw willen leven. Denk aan dat mooie lied: ‘Eeuwigheidsleven zal hij ons geven als wij herboren hem toebehoren.’ (Nieuw Liedboek 675) Dat lied bidt om die verbondenheid en dat nieuwe leven: ‘Geest van hierboven, leer ons geloven, hopen en liefhebben door uw kracht.’

Jezus zelf zegt over dat eeuwige leven: ‘Het eeuwige leven is, dat zij U kennen, de enige ware God, en hem die U gezonden hebt, Jezus Christus.’ (Johannes 17:3)

Dus: eeuwig leven is God kennen en Jezus kennen. Wat God kennen inhoudt vertelt Johannes ook: dat is je houden aan Gods Woord. En wie zich houdt aan Gods woord heeft lief. (lees: Johannes 13: 34v; 14:23v) Die is bereid om de minste te zijn. Om anderen te dienen. Eeuwig leven zit dus in de verbondenheid met God en mensen, eeuwig leven is liefhebben.

Johannes is de evangelist die het ons niet makkelijk maakt. Als je denkt te begrijpen waar het om gaat ontglipt het je ook weer. Hij deelt met ons het geheim van Jezus’ dood en opstanding. Een geheim waarvan wij de diepte niet kunnen peilen. Een geheim dat we niet kunnen doorgronden maar waarvan we wel aanvoelen dat het ons draagt. Onze wereld is ziek én genezen. Laten de mensen dat aan ons kunnen aflezen. Dan zien zij ook de werkzame kracht van God.

'Want is er altijd licht. Als we maar dapper genoeg zijn om het te zien, als we maar dapper genoeg zijn om het te zijn.’ (Amanda Gorman, ‘The hill we climb, voorgedragen bij de inauguratie van Joe Biden als president van de VS)

Oudejaarsavond 2020       PG De Open Hof ~ Oud-Beijerland

uit de Bijbel: Psalm 37: 1-9 

Erger je niet aan slechte mensen,

wees niet jaloers op wie kwaad doen,

zij verdorren snel als gras,

zij verwelken als het jonge groen.

Vertrouw op de HEER en doe het goede,

bewoon het land en leef er veilig.

Zoek je geluk bij de HEER,

hij zal geven wat je hart verlangt.

Leg je leven in de handen van de HEER,

vertrouw op hem, hij zal dit voor je doen:

het recht zal dagen als het morgenlicht,

de gerechtigheid stralen als de middagzon.

Blijf kalm en wacht op de HEER,

erger je niet aan wie slaagt in het leven,

aan wie met listen te werk gaat.

Wind je niet op, laat je woede varen,

erger je niet, dat brengt maar onheil.

Slechte mensen worden verdelgd,

wie hopen op de HEER, zullen het land bezitten.

Gebed om kalmte, toegeschreven aan Reinhold Niebuhr

God, schenk mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen;

Schenk mij de moed om te veranderen wat in mijn vermogen ligt.

En God, schenk mij de wijsheid om het verschil tussen deze twee te zien.

Leer me om één dag tegelijk te leven;

en om van één moment tegelijk te genieten;

Leer me om in moeilijke tijden vol te houden

en te zien hoe ik ook dan bij u vrede kan vinden;

Leer me om deze onaffe wereld, te nemen zoals die is – net als Hij deed,

en te accepteren dat die niet is zoals ik haar zou willen;

Leer me ervaren dat u de rust geeft die ik nodig heb;

en erop te vertrouwen dat ik mij aan U kan overgeven.

Leer me dat ik het waard ben om in dit leven gelukkig te zijn

en te geloven dat ik overgelukkig zal zijn met U in de eeuwigheid. Amen.

In deze stilte (Sela)

Geef ons uw vrede, in deze stilte, breng onze onrust tot rust.

Geef ons uw vreugde, in deze stilte, breng onze onrust tot rust.

Geef ons uw zegen, in deze stilte, breng onze onrust tot rust.

een enkel woord ter overweging

Tien maanden geleden hadden we nog geen idee. Op zondag 1 maart zeiden we nog tegen elkaar dat het een hand geven na de dienst niet per se hoefde. Zondag 15 maart was de kerk gesloten. De eerste mensen in onze directe omgeving werden ziek; er was dat grote verdriet om de eenzaamheid van ouders en grootouders in verpleeghuizen, het stille afscheid moeten nemen, mensen die we, straks als alles weer gewoon is, niet meer zullen zien op hun vaste plekje hier in de kerk. Veel ging er níet door of was zo heel anders, de CITO, de eerste schooldag, de examens, het zoveel jarig jubileum, een verjaardag… daar zijn we verdrietig om geweest, en nog.

Na de eerste verlamming vlamde in al die onzekerheid nieuwe energie op, zachtheid, hoop, oog voor elkaar. Na die 15^e maart heeft in De Open Hof steeds de lofzang geklonken. En het heeft hier niet ontbroken aan bemoedigende woorden, aan gebed voor elkaar en onze wereld, aan lijntjes naar elkaar toe.

Deze weken wordt er opnieuw een groot beroep gedaan op onze draagkracht. De beperkingen gaan knellen. Hoe houden we het met elkaar vol. We zijn het beu. Ook de zachtheid van het begin staat onder druk. Onze verdraagzaamheid naar elkaar wordt kleiner. We zetten sneller onze stekels uit.

We nemen elkaar maat en spreken er schande van dat mensen nog nét het laatste vliegtuig pakken naar Tenerife, massaal liepen te winkelen of luidkeels verkondigden dat ze gewoon hun verjaardag hadden gevierd omdat het toch allemaal onzin is. En dan worden juist díe mensen ook nog eens niet ziek. Terwijl een ander, die alle voorzorgsmaatregelen in acht heeft genomen, dat wél werd. Oneerlijk is het. Dat is het altijd als de goede mensen lijden onder de kwaadwillige mensen; als het lot eerlijke mensen treft en niet die anderen die maar raak leven.

Díe pijn is de kern van Psalm 37. Hoe dát toch kan. Hoe het leven zo onbarmhartig onrechtvaardig kan zijn. Anders dan alle andere psalmen horen we geen gebed. David richt zich op geen enkele wijze tot God met een klacht, met een vraag om hulp. Hij richt zich ook niet tot de Eeuwige met een lied, een lofprijzing.

Psalm 37 is een opvoedkundige psalm. Het zit vol met adviezen. Erger je niet. Wees niet jaloers. Vertrouw. Doe het goede. Blijf kalm en wacht. Wind je niet op. De hele psalm zit vol instructies en opdrachten. Doe dit, doe dat niet. Eigenlijk is het een ouderwetse preek; zoals een ouder die kan geven aan een kind.

We mogen veronderstellen dat David deze woorden tegen zichzelf heeft gezegd. Hij preekt tegen zijn eigen hart. Dat zijn de beste preken met de meeste kans van slagen. Ja, we zien om ons heen wat anderen doen. Verbaas je erover maar verder hoef je er niets mee. Je druk maken, boos worden, iets lelijks roepen, het levert niets op. Wij hebben ons oordeel klaar maar uiteindelijk is dat niet aan ons.

Daarom doet deze psalm een beroep op ons geduld en onze verdraagzaamheid. Wie het goede doet, wie vertrouwt op God, is uiteindelijk beter af. Dat is een mechanisme dat we kennen en herkennen: wie goed doet goed ontmoet. Wat goed is, wat eerlijk is, wat trouw en mededeelzaam is, beklijft voor altijd. Het wordt door mensen en God gezien en het bouwt aan land waar mensen gelukkig leven.

Slechte mensen worden verdelgd, houdt David zichzelf voor. Boontje komt om zijn loontje.

We luiden dit oude jaar uit en het nieuwe jaar in met deze vaderlijke preek van David aan zichzelf. Leg je leven in de handen van de Heer, vertrouw op Hem. In de oude vertaling stond : wentel je weg op de Heer.

We zijn er met onze neus weer even opgedrukt dat onverwachte dingen onze plannen en zekerheden maar zo in de war kunnen sturen. Het leven kan daardoor ingewikkelder worden dan je had voorzien. Zorgen, of de consequenties van je beslissingen, kunnen als een molensteen om je nek hangen. En daarvan zegt de Psalm: wentel die op de Here. Vertrouw je leven toe aan God door hem je breekbaarheid en je gebrokenheid in bewaring te geven. Morgenlicht en middagzon zullen dan vertellen dat God ons recht zal doen. Dat Hij ons ziet.

Vanavond spreken we vooral onszelf toe. En als het moet trekken we onszelf aan onze eigen haren uit het moeras. Want wij zijn van die mensen. Die vertrouwen hebben. En die geduld hebben. Want ook dit jaar ging voorbij. En een nieuw jaar ontvouwt zich.