Wat verzamelt een mens een spullen om zich heen. Dat ontdek je weer als je gaat verhuizen. Het verhuisbedrijf bracht een enorme stapel dozen. Veel te veel, denk je dan. Maar stilaan zijn er al verschillende dozen gevuld. De stapel slinkt, de hoeveelheid spullen nog niet, lijkt het. Belangrijkste vragen op dit moment zijn: wat kan er weg en wat wil ik bewaren? Marie Kondo, Japanse opruimgoeroe, zegt het zo: word ik er nog blij van of kan ik er iemand anders blij mee maken? De tweedehandswinkel is er goed mee, deze dagen.

Op zich is het niet verkeerd om af en toe de bezem door je leven te halen. We sjouwen zoveel mee; ook dingen waar we niet blij van worden. We hebben allemaal vast ook oud zeer op een plank liggen. Ergens in een verborgen hoekje ligt nog wat wrok en muizenissen schuilen onder het bed. Daar mag best de bezem eens door. Vergoten tranen, die mogen wel weg, maar de herinneringen wil ik bewaren. De wijsheid der jaren kan in een doos maar vastgeroeste meningen breng ik naar het grof vuil. De weemoed over gemiste kansen en wat voorbijging, tijd om het los te laten. Een tekst speelt door mijn hoofd: Blijf niet staren op wat vroeger was, sta niet stil in het verleden…. Als u rondkijkt in uw eigen leven, wat is dan ballast? Wat is bagage?

Tijd om door te pakken, in te pakken. Op 13 maart staat de verhuiswagen voor.