Blog

mondkapje

mondkapje

Wat we niet zullen missen: de misprijzend getuite lippen, de naar beneden getrokken mondhoeken, de boos samengeknepen mond. Wat we zeker wel zullen missen zijn de glimlach, de mimiek en, voor wie slechter hoort, de woorden op de lippen. Des te belangrijker worden onze ogen, spiegels van de ziel. Zij zijn het meest oprechte deel van ons gezicht; ogen kunnen niet liegen en tonen in alle puurheid wat we voelen. Ze vullen zich met tranen of met sterretjes van plezier. Ze verharden van boosheid en verzachten van liefde. Je kunt je afvragen wiens ziel wordt weerspiegeld. De mijne? Of zie ik jou?

Een rabbi vroeg eens aan zijn studenten: Hoe weten we wanneer de nacht voorbij is en de dag is begonnen? De eerste antwoordde: Als ik over de velden uitkijk en onderscheid kan maken tussen mijn veld en dat van mijn buurman, dan is de dag begonnen. De tweede zei: Als ik over de velden uitkijk en onderscheid kan maken tussen mijn huis en dat van mijn buurman, dan is de dag begonnen. Een derde gaf als antwoord dat de dag is begonnen als je van ver een dier weet te onderscheiden en kunt zeggen of het een paard is of een schaap.

Bij elk antwoord keek de rabbi bedroefder en tenslotte riep hij: Jullie begrijpen het niet. Jullie hebben het over onderscheid en verdelen in wat van jou en van je buurman is. Maar is dat alles waartoe we in staat zijn? Is dat wat de Tora ons leert? De studenten keken geschrokken en vroegen: Maar rabbi, hoe weten we dan wanneer de nacht voorbij is en de dag is begonnen? En de rabbi antwoordde: Als je in het gezicht van de persoon die naast je staat kijkt en ontdekt dat deze persoon je broeder of je zuster is, dan is de nacht eindelijk voorbij en is de dag begonnen. Ik wens u allen een hele mooie week, met ogen die elkaar niet alleen zien maar ook aankijken. ds. Lyonne Verschoor