Dag Dominee - Mijmeringen

terras

Mogen ze weer open of niet? Die vraag houdt velen bezig. De ondernemers vanzelfsprekend, die het niet alleen financieel zwaar hebben maar het duimendraaien en nagelbijten bij elke nieuwe persconferentie ook wel zat zullen zijn.

Ik denk aan vorige zomer. Aan het eind van een werkdag wandelden we samen een stukje en belanden op een terras in het zonnetje. Eentje smaakte naar nog een en we namen ter plekke het besluit dat we ook best ergens een hapje konden eten. De zon, de vrijheid en het gevoel dat het leven was zoals het moest zijn… ik denk dat het weer open gaan van de terrassen dát vertegenwoordigt. Ik mis die zorgeloosheid en die lichtheid van bestaan.

In het Liedboek vinden we Lied 978 (vroeger gezang 479) ‘De zorgeloze vogels melden dat Gij uw schepping niet vergeet.’ Zorgeloosheid heeft niets te maken met onverschilligheid. We maken ons allemaal bezorgd; om onze geliefden, om werk, huis, de effecten van vaccineren, de komende verkiezingen, financiën, onszelf…  Dat hoort nu eenmaal bij ons. Maar de Bijbel waarschuwt ons ervoor dat er meer is dan alleen bezorgdheid; laat je er niet zó door in beslag nemen dat er geen ruimte meer is voor iets anders, íemand anders. Bezorgdheid mag je niet onvrij maken. Wees dus zorgeloos. Als een vogel, die doet waarvoor hij geschapen is: hij nestelt, broedt, eet, zingt, baddert in het zonnetje. God zorgt voor die vogel, omdat het een deel is van zijn schepping. Hoeveel te meer zal Hij dan voor mij zorgen! Nog zo’n mooi lied: ‘Waar zich uw vleugels breed ontvouwden, zing ik mij van mijn zorgen vrij. Mijn ziel, Heer, is U zeer nabij, door uw hand word ik vastgehouden.’ (Psalm 63)

Nog even. Dan is de zorgeloosheid waar we zo naar verlangen terug. Tot die tijd leef ik ook zorgeloos, in het vertrouwen dat God mij niet vergeet. 

 

14 maart 2021

van oma mag dat wel 

Onze dochters kregen ooit een leesboekje ‘Van oma mag dat wel’. Van oma gekregen natuurlijk. Een jaar later volgde deel 2 ‘Van opa mag het ook’. Prachtige argumenten om te krijgen wat je hebben wilt. Die titels spookten door mijn hoofd voordat we als kerkenraad begonnen aan het gesprek over versoepelingen van de maatregelen. Er zijn allerhande oneigenlijke argumenten te noemen: ‘daar doen ze het wel’, ‘van de PKN mag het ook’. Maar zo nemen we als kerkenraad natuurlijk geen beslissingen. We hebben uitvoerig met elkaar gesproken zodat de beslissing die we zouden nemen ook een gezamenlijke zou zijn. We zitten nu eenmaal in dit schuitje en willen niet dat gedurende deze barre tocht mensen buiten de boot vallen.

Er zullen weer 30 mensen in de kerk aanwezig zijn. Een symbolisch aantal, want het grootste gedeelte van de gemeente zit nog altijd thuis. Die 30 vertegenwoordigen ons als geheel. En zij vertegenwoordigen de hoop dat we weer allemaal in de kerk zullen zijn. Zo beschouwen we het als kerkenraad ook. En we nemen ook ter harte dat de kerkenraad, naast de zorgvuldigheid voor de lichamelijke gezondheid, meer nog de zorg heeft voor het geestelijk welbevinden van de gemeente die aan haar is toevertrouwd. Tenslotte de woorden die Paulus schreef aan Timoteus, die de leiding had over de gemeente in een roerige tijd: Daarom spoor ik je aan het vuur brandend te houden van de gave die God je schonk toen ik je de handen oplegde. God heeft ons niet een geest van lafhartigheid gegeven, maar een geest van kracht, liefde en bezonnenheid.’ Bezonnen en hoopvol, krachtig en liefdevol, zo hebben we het besluit genomen om weer wat op te gaan starten, en zo willen we vooruit kijken naar wat komen gaat.

7 maart 2021

van oma mag dat wel 

Onze dochters kregen ooit een leesboekje ‘Van oma mag dat wel’. Van oma gekregen natuurlijk. Een jaar later volgde deel 2 ‘Van opa mag het ook’. Prachtige argumenten om te krijgen wat je hebben wilt. Die titels spookten door mijn hoofd voordat we als kerkenraad begonnen aan het gesprek over versoepelingen van de maatregelen. Er zijn allerhande oneigenlijke argumenten te noemen: ‘daar doen ze het wel’, ‘van de PKN mag het ook’. Maar zo nemen we als kerkenraad natuurlijk geen beslissingen. We hebben uitvoerig met elkaar gesproken zodat de beslissing die we zouden nemen ook een gezamenlijke zou zijn. We zitten nu eenmaal in dit schuitje en willen niet dat gedurende deze barre tocht mensen buiten de boot vallen.

Er zullen weer 30 mensen in de kerk aanwezig zijn. Een symbolisch aantal, want het grootste gedeelte van de gemeente zit nog altijd thuis. Die 30 vertegenwoordigen ons als geheel. En zij vertegenwoordigen de hoop dat we weer allemaal in de kerk zullen zijn. Zo beschouwen we het als kerkenraad ook. En we nemen ook ter harte dat de kerkenraad, naast de zorgvuldigheid voor de lichamelijke gezondheid, meer nog de zorg heeft voor het geestelijk welbevinden van de gemeente die aan haar is toevertrouwd. Tenslotte de woorden die Paulus schreef aan Timoteus, die de leiding had over de gemeente in een roerige tijd: Daarom spoor ik je aan het vuur brandend te houden van de gave die God je schonk toen ik je de handen oplegde. God heeft ons niet een geest van lafhartigheid gegeven, maar een geest van kracht, liefde en bezonnenheid.’ Bezonnen en hoopvol, krachtig en liefdevol, zo hebben we het besluit genomen om weer wat op te gaan starten, en zo willen we vooruit kijken naar wat komen gaat.

7 maart 2021

aan het lachen gemaakt

Vlak voor Oudjaar kregen wij een pup. Bij de fokker kregen we een bordje mee met daarop de karaktereigenschappen van het ras, de cockapoo. Een van die eigenschappen is: ‘Houdt ervan de clown uit te hangen’. Ze maakt ons zeker aan het lachen op onverwachte momenten en dat geeft een beetje lucht en licht in deze onzekere tijd. Verder is het maar goed dat we een groot gevoel voor humor hebben.  

Saar heet ze. Een Bijbelse naam natuurlijk, als pastoriebewoner. In de Bijbel is het Sara die zegt: ‘God maakt dat ik kan lachen.’ (lees Genesis 21: 6) In het Hebreeuws klinkt dat als ‘Isaak’. God had Sara aan het lachen gemaakt toen ze te horen dat zij en Abraham op hun leeftijd nog een zoon zouden krijgen. Ze moest er zacht bij zichzelf om giechelen. Maar bij de geboorte van Isaak lacht ze voluit. God is geen grapjas maar Hij heeft haar een prachtige reden gegeven om te lachen van plezier.

Het zou natuurlijk een goed voornemen kunnen zijn; om aan het eind van de dag terug te kijken en te bedenken waar je om hebt gelachen; of waar je achteraf om had kúnnen lachen. Het lukt niet altijd maar wat zou het goed zijn als we het leven met alle ups en downs ook met een zekere lichtheid tegemoet zouden durven treden. Het gaat voorbij. Er is een tijd om te huilen en er is een tijd om te lachen.  

Onze pup is een grappenmaker, een geinponem. Gein -dat weet u misschien wel- betekent ‘genade’. En een ponem is een gezicht. Een genadig gezicht dus. Elke zondag klinkt: ‘De Here doe zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig.’ Dat is de belofte waarmee we de nieuwe week in gaan: Gods glimlach ligt over ons bestaan; wij zullen nooit uit zijn genade vallen. Een hartelijke nieuwjaarsgroet voor u en jullie! ds. Lyonne Verschoor

Page 16 of 24