het sneeuwt

Wat een welkome onderbreking gaf de sneeuw. Het was wel even schakelen om de dienst van vorige week in te vullen en de gladheid speelt ons parten, maar wat ziet de witte wereld er zacht en licht uit. Er is volop gewandeld en er zijn heel veel mooie foto’s geschoten. In het park krioelde het van de kinderen; evenzo op de ijsbaan. We snakken naar deze lichtheid. In de Bijbel komen we de sneeuw ook tegen. Spreekwoordelijk in ‘wit als sneeuw’, maar ook als een teken van Gods grootheid. ‘Hij beveelt de sneeuw: “Val op de aarde,” en ‘Uit Gods adem vormt zich ijs en de uitgestrektheid van de zee bevriest.’ Dat staat in Job 37. De Psalmdichter (148) roept alles wat God geschapen heeft op om de Heer te loven, want de Schepper heeft staat boven wat hij geschapen heeft. ‘Loof de Heer… vuur en hagel, sneeuw en rook… zijn luister gaat aarde en hemel te boven.’

De sneeuw, hoe lastig soms, vertelt ons ook van een God die trouw blijft aan zijn schepping. En die, als wij hem ontrouw zijn, ons vergeeft en ons als een onbeschreven blad, witter dan sneeuw, opnieuw laat beginnen. Dat laatste lezen we in Psalm 51. Over het hoopgevende van sneeuw vond ik onderstaande gedicht.

Winter. Je ziet weer de bomen

door het bos, en dit licht

is geen licht maar inzicht:

er is niets nieuws

zonder de zon.

En toch is ook de nacht niet

Uitzichtloos, zo lang er sneeuw ligt

Is het nooit volledig duister, nee,

Er is de klaarte van een soort geloof

Dat het nooit helemaal donker wordt.

Zo lang er sneeuw is, is er hoop.

(Herman de Coninck)

14 februari 2021

ontdekking

als je goed

om je heen kijkt

zie je dat alles

gekleurd is

Dit gedicht van K. Schippers zit in mijn geheugen. Als ik het google vind ik ook de titel, die ik overigens nog niet kende. Die maakt het gedicht nog sprekender voor mij ‘Ontdekking’.

De dagen rijgen zich aaneen en lijken allemaal op elkaar. Dezelfde muren, dezelfde mensen, hetzelfde missen. Als ik er een kleur aan zou moeten geven zou dat grijs zijn. Ik ken ook mensen die ‘zwart’ zouden zeggen. Het komt er op aan of we anders kunnen kijken; zonder te ontkennen dat ons dagelijkse bestaan aan glans verloren heeft een andere bril opzetten en ontdekken wat er gekleurd is. Nee, ontdekken dát de wereld ook gekleurd is. Als je maar goed kijkt. In het Nieuwe Liedboek zoek ik naar lied 903 ‘Ik zie in alle dingen niets dan zijn genegenheid.’ Wie goed kijkt ontdekt ook hoe God verweven is met ons bestaan. 

Ik wens u ogen die kleur mogen zien en lente ontwaren, ik wens u oren die de vogels horen in de tuin en handen die de dagen plukken. 

21 februari 2021

Het schuurt, het knelt, het piept en het kraakt

Nee, dat is geen raadsel, het zijn woorden van premier Rutte tijdens de persconferentie van afgelopen dinsdag. We zijn het zat aan het worden. We zien en begrijpen de noodzaak van de beperkingen maar zien tegelijkertijd ook wat de verwoestende gevolgen zijn op economisch gebied maar zeker ook op emotioneel en sociaal gebied. We willen zo graag weer……. vul maar in.

Het blijft belangrijk om vol te houden en elkaar een beetje te steunen. Vergeet daarom niet om de tekst die ú bemoedigt ook aan iemand anders te sturen. In uw kerkblad vond u een adres. Misschien kent u diegene niet, maar hoe fijn is het om een kaartje te krijgen van iemand uit de kerk. Dat zet u er dan gewoon even bij. Onderzoek van Actie Kerkbalans wijst uit dat mensen, naast het zingen, elkáár zo missen. Laten we daarom blijven zoeken naar manieren om elkaar vast te houden.

Het knelt om maar met zeven mensen in de kerk te zijn op zondagmorgen. U heeft misschien gemerkt dat ik daar ook af en toe van piep en kraak. Het schuurt dat we niet zingen. Maar het troost me dat jullie er zijn. En al zie ik jullie niet, in gedachten hoor ik jullie antwoord geven op de groet ‘De Heer zij met u!’

In wat het nu is blijven we de bemoediging zoeken, in de mooie verhalen en muziek onderweg naar Pasen, de bloemschikking rond de werken van barmhartigheid en de medewerking van gemeenteleden. Met een woord van Paulus groet ik u en jullie deze week: ‘Steeds als ik aan jullie denk, dank ik mijn God. En elke keer als ik voor jullie bid, doe ik dat met vreugde.’

28 februari 2021

stemmen

Ik dacht na over stemmen. We mochten immers naar de stembus. Het werd de stemmer niet makkelijk gemaakt. Hoewel ik de debatten en optredens van politici heb gemeden, kwam er af en toe toch wat overwaaien van alle gedoe. Vind je weg maar eens in die wirwar van partijen en zeef de goede woorden maar eens uit alle lawaai. Op de autoradio werd gevraagd welk lied erbij paste. Iemand opperde dat het meerstemmig moest zijn. A capella liefst. Ik weet niet meer wat het geworden is want ik had mijn bestemming bereikt. Maar meerstemmig is het politieke landschap zeker, net als onze samenleving. Als het maar lukt om met elkaar op toon te blijven en in harmonie te leven.

Nadenkend over stemmen schiet mij een versregel te binnen. Heeft u dat ook wel eens? Ik dacht ineens ‘Nooit hoorden wij andere stemmen dan de onze..’ omdat het er zo op aan lijkt te komen om juist te kiezen en om trouw te blijven aan wat goed is en rechtvaardig. Ik zocht de rest van het lied er maar eens bij. De context wil nog wel eens helpen. Het lied van Huub Oosterhuis is niet mild over de mens – goddeloos- en tegelijkertijd wordt alles van ons verwacht. Op een merkwaardige manier vond ik het troostend, vanwege dat net over de afgrond. Het heet ‘lied van alle dagen’: Nooit hoorden wij andere stemmen dan de onze. Nooit waren er handen die doen wat handen niet kunnen, nooit andere goddelozer mensen dan wij. Maar er was daglicht, alle dagen, wat ook gebeurde, alsof wij liepen over een onzichtbaar weefsel, boven de afgrond gespannen, dat niet scheurde. Nooit werd iemand weggetild uit de tijd. Maar soms even wordt lijden opgeschort of dragen mensen het samen, zo zouden wij moeten leven. Daags na de verkiezingen bekijk ik de eerste prognoses. Moet ik mij zorgen maken? Misschien geldt ná de verkiezingen nog wel meer dat er geen andere stemmen zijn dan de onze. Die moeten we dan ook maar laten horen. 

21 maart 2021