Paasbest

Als kind kregen we nieuwe kleren zodra de kinderbijslag binnen was. Vaak was het kort daarna Pasen en begon het kinderlijke wensen dat het niet te koud zou zijn. Want dan konden we onze nieuwe kleren aan. Nog altijd zijn Pasen en nieuwe kleren voor mij met elkaar verbonden.

De term ‘Paasbest’ heeft te maken met het katholieke gebruik om eenmaal per jaar ter communie te gaan, en wel met Pasen. Dat overslaan werd gerekend als een doodzonde. Voor de communie werden kleine en grote zonden opgebiecht.  Maar niet alleen het innerlijk, ook het uiterlijk werd opgepoetst. Men ging voor de gelegenheid zelfs in bad. Zelfs de voorjaarsschoonmaak lijkt ermee te maken te hebben.

Nieuwigheid is een Bijbels gegeven; het hoort bij heiligheid.  Jezus rijdt Jeruzalem binnen op een ezelsveulen dat nog nooit door iemand is bereden. In de Tora markeert een jong dier het bijzondere van het moment. Het is de eersteling die wordt geofferd. Een nieuwe kar draagt de ark van het verbond terug naar Israël; een meisje dat nog nooit een kind heeft gedragen, krijgt een bijzonder kind. In een graf dat nog nooit door iemand is gebruikt vindt Jezus zijn laatste rustplaats. 

Laat er geen misverstand over bestaan, vertellen de evangelisten, dat de weg die deze mens gaat nog nooit door een mens is gegaan. Van zijn geboorte tot zijn dood is zijn levensweg toegewijd aan God, als het eerste lam van de kudde,  en heeft het de glans van heiligheid. En al die nieuwigheid om hem heen vertelt dat dit de eerstgeborene van God is.

Pasen is nieuwigheid maar ook heiligheid. We vieren iets dat we nauwelijks kunnen begrijpen maar o zo nodig hebben. Met gepaste eerbied zien we het lege graf en trekken vol vertrouwen onze conclusie: met Pasen worden ook wij nieuw. De Heer is opgestaan!  

Pasen 2021 

pootje

Bij dit opschrift denkt u misschien al, dat zal wel over Saar gaan. Dat klopt. Ze kan inderdaad inmiddels een pootje geven. Over het algemeen is ze al een goed opgevoede hond. Een ding krijgen we haar echter nog maar niet afgeleerd: ze pikt spullen om daar lekker op te kauwen. We hebben inmiddels boeken met een perforatierandje, sloffen met rafels, kapotte pennen en nu dus ook een bril met een afgekloven pootje. Een afspraak bij de opticien is inmiddels gemaakt. Ik moest uiteindelijk toch al. Ondertussen bedacht ik me wel hoe onbelangrijk het allemaal is. Met een afgekloven pen kun je nog schrijven en mijn sloffen zitten ook nog prima. Er komt natuurlijk bij dat we niet zomaar meer naar de winkel kunnen om iets te vervangen en de pakjesbezorgers hebben het al zo druk. Brengt deze tijd met zich mee dat zoiets als tevredenheid weer begint te bestaan? Of zou het gaan over ‘goed genoeg’ tegenover perfect? Misschien leert corona ons om genoegen te nemen met wat er wel is en daar waardering voor op te brengen.

In de Bijbel lees ik het verhaal van het genoeg nog eens. Er zijn zoveel mensen gekomen om naar Jezus te luisteren. Het wordt laat en de mensen moeten naar huis om te eten. Jezus zegt tegen zijn leerlingen: Geven júllie hen maar te eten. Zij zien daar geen mogelijkheid toe. Maar Jezus vraagt: Wat is er wél? Wat hebben jullie bij je? Er komen vijf broden en twee vissen tevoorschijn. Veel te weinig, zou je zeggen. Begin er niet aan om dat te gaan verdelen. En toch is het genoeg. We zijn zo snel geneigd te denken vanuit het defect of het tekort terwijl het zoveel kansrijker is om te bedenken wat er wel is. 

28 maart 2021

als je haar maar goed zit

Ik weet niet hoe uw haar zit, maar ik verlang toch wel weer naar een bezoek aan de kapper. Sinds vorig jaar maart heet dat een coronakapsel. Als de lengte van ons haar ons grootste probleem is, valt het wel mee, zou je kunnen zeggen. Toch is het ook een beetje belangrijk omdat onze buitenkant kan beïnvloeden hoe het er van binnen aan toegaat. Een bad hairday kan zomaar betekenen dat je je ook van binnen warrig en somber voelt. En ‘als je haar maar goed zit’ helpt ons om onze zorgen te relativeren. 

In de Bijbel komen we Simson tegen met zijn lange haren. Zij zijn het teken van zijn kracht en zijn toewijding aan God. Daar kwam een einde aan toen Delila er de schaar in zette. Met zijn haren verloor Simson niet alleen zijn kracht maar ook zijn waardigheid. De mensen lachten hem uit. Zo belangrijk is dat hoofd met haar van ons dus en het verliezen, door ziekte of ouder worden, betekent dat je zoveel meer kwijtraakt.    

Jezus zegt dat alle haren op ons hoofd geteld zijn. Kale mensen vallen daarmee niet buiten de boot, hoor. Want Jezus bedoelt dat zelfs zoiets onbenulligs als een haar op ons hoofd God aan het hart gaat. Er zal geen mus van het dak vallen zonder dat God erbij is en een mens is voor God zoveel meer dan een mus. Hij houdt van ons met huid en haar; Hij is erbij als wij met ons handen in ons haar zitten.

Ik moet nodig naar de kapper. Maar het kan best nog even wachten.

afbeelding: Loko Cartoons

24 januari 2021

#dankbaar

Op mijn bureau ligt het boekje Dankbaar, Bijbelse inspiratie voor een dankbaar leven. Het boekje barst uit elkaar van de mooie liederen, gebeden en overdenkingen. Maar wat het boekje echt de moeite waard maakt is dat het een werkboekje is. Het staat vol met vragen en opdrachten die je uitnodigen om na te denken over jezelf, over God, over hoe jij de dagelijkse dingen aanpakt of ervaart.

De mensen die ik in het voorbijgaan spreek -in het park, op straat of in de supermarkt- hebben allemaal wel wat te klagen. En terecht! Iedereen heeft het op zijn eigen manier moeilijk met deze tijd of de zorgen die erdoor zijn ontstaan. Daar bovenop hebben velen ook ander ziek en zeer.

Maar het mooie is, iedereen benoemt vrijwel in één adem ook iets om dankbaar voor te zijn, iets dat wél kan of iets dat vreugde heeft gegeven. Kleine dingen vaak: sneeuwklokjes tijdens een wandeling, een onverwacht zonnig moment, een fijn gesprek of onverwachte ontmoeting. We oefenen ons er in om te blijven zien en horen waar we dankbaar voor mogen zijn.  Al komt het soms van diep, we zien ook zegen om ons heen.

Paulus schrijft aan de gemeente leden in Filippi hoe dankbaar hij is voor hén. ‘Ik dank mijn God altijd wanneer ik aan u denk.’ Hij is blij met de mensen waar hij niet bij kan zijn, maar met wie hij zich wel verbonden voelt. Volgens mij gaat er ook geen zondag voorbij of de ouderling van dienst benoemt het precies zo: we voelen ons met elkaar verbonden. Dat is toch iets om dankbaar voor te zijn en blij mee te zijn. Het is ook een mooie opdracht voor deze week om te bedenken: voor wie ben ik dankbaar? En hoe kan ik dat diegene laten weten?

Bent u nieuwsgierig naar de verdere inhoud van het boekje: Dankbaar is een uitgave van Petrus. Het is gratis te bestellen. https://petrus.protestantsekerk.nl/dankbaar/

7 februari 2021